Καντο ... ΒΟΥΚΙΝΟ !

Επισκεψεις....!

Ο Καιρος στη Γριβα !

Ψαχτηρι ...

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

...ΙΣΤΟΡΙΑ της περιοχής της Γρίβας – Παιονίας και του Πάικου.


Μυθολογία
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ο εραστής της Σελήνης, ο Ενδυμίων από την Αρκαδία είχε τρεις γιούς, τον Παίονα, τον Επειό και τον Αιτωλό. Ο Ενδυμίων για να δώσει το βασίλειό του σε έναν από αυτούς, τους έβαλε να τρέξουν σε αγώνα δρόμου στην Ολυμπία, όπου νίκησε και πήρε την βασιλεία ο Επειός. Ο Παίονας ηττημένος και λυπημένος έφυγε για να εγκατασταθεί στην βόρεια κοιλάδα του Αξιού που ονομάστηκε Παιονία.
Ο θεός Αξιός, μετά τον έρωτα του ποταμού με τη μεγαλύτερη κόρη του Ακεσσαμενού, γέννησε τον Πηλέγονα, γενάρχη των Παιόνων, βασιλιά της γειτονικής στον Αξιό Πιερίας, την Περίβοια.




Προϊστορικά Χρόνια (3500π.Χ – 1900π.Χ)
Η περιοχή του Αξιού έχει κατοικηθεί από τα νεολιθικά χρόνια. Την εποχή του Χαλκού, γύρω στα 3500 με 3000 π.Χ., στην περιοχή εγκαταστάθηκαν Παίονες.
Οι Παίονες ήταν γνωστοί από τα αρχαιολογικά ευρήματα ως “Πολιτισμός του Γλυκού Νερού” καθώς έφτιαχναν οικισμούς δίπλα σε ποταμούς και λίμνες, όπως ο πασσαλόπηκτος οικισμός της Δοϊράνης (Δόβηρες Παίονες).
Τους Παίονες οδήγησε από το βορρά (τη βόρεια κοιλάδα του Αξιού, όπου διέμεναν) στο νότο (νότια κοιλάδα του Αξιού), ο βασιλεύς Πηλέγων και κατοίκησαν την περιοχή δυτικά του Αξιού. Ήταν μια από της πιο στρατηγικές θέσεις της κεντρικής Μακεδονίας.
Ελληνιστική Περίοδος (1900π.Χ. – 146π.Χ.)
Δυτικά από τον Αξιό έως τον Λουδία ποταμό και μέχρι τη βόρεια κορυφογραμμή του Πάικου απλωνόταν η Πελαγονία, αρχαία χώρα και επαρχία της Μακεδονίας. Εκτεινόταν βόρεια της Λυγκηστίδας, από τα όρη της δυτικής όχθης του Αξιού (Πάϊκο) μέχρι του όρους Πετρίνο (ανατ. της Λυχνίτιδας λίμνης – φυσικό όριο μεταξύ Μακεδονίας και Ιλλυρίας. Βόρεια η Πελαγονία εκτεινόταν μέχρι του όρους Βάβουνα και της πόλης Στόβοι στη συμβολή του Εριγώνος και του Αξιού.
Παλιότερα οι Πελαγόνες κατείχαν και τις δύο όχθες της πεδιάδας του Αξιού και οι Παίονες είναι μία από τις πελασγικές φυλές, που κατοικoύσαν στις όχθες του Αξιού και δυτικά ως το όρος Πάικο. Πριν υποταχθούν στο Μακεδονικό Βασίλειο τελούσαν υπό τη κυριαρχία των Λυγκηστών. Θεωρείται η κοιτίδα των Αχαιών και Αιολέων, και από το 1900 π.Χ. υπάρχει συμπαγής ελληνικός πληθυσμός, αστικός και αγροτικός.
Στην περιοχή έχουν βρεθεί πολλά προ-μυκηναϊκά αντικείμενα, που εκτίθενται στο Μουσείο του Μοναστηρίου, όπως ο διπλός πέλεκυς που αργότερα συναντάμε ευρέως στις Μυκήνες και σημείο εκκίνησης της χερσαίας καθόδου των Ελληνικών φύλων προς τη Νότιο Ελλάδα.
Στόν Ευρωπό βρέθηκε το περίφημο αρχαϊκό άγαλμα του Κούρου (650π.Χ.) σε φυσικό μέγεθος (ύψος 1,80μ.), κυκλαδίτικης τεχνοτροπίας και είναι το μοναδικό που ανακαλύφθηκε στο βορειοελλαδικό χώρο φυλασσόμενο στο αρχαιολογικό μουσείο του Κιλκίς.
Η περιοχή καταλήφθηκε τον 12ο αιώνα π.Χ. από Κρήτες, οι οποίοι, διωγμένοι από τους Αχαιούς, ήρθαν στην περιοχή με το όνομα Βωττιαίοι. Στους Περσικούς Πολέμους η περιοχή καταλαμβάνεται από Πέρσες με τους οποίους είχαν συμμαχήσει. Οι Μακεδόνες που είχαν ήδη κυριεύσει την δυτική όχθη του Αξιού από τον 8ο αιώνα, ανακαταλαμβάνουν τελικά την περιοχή τον 5ο αιώνα (μετά την υποχώρηση των Περσών), η περιοχή τελικά περιέρχεται στο Βασίλειο της Μακεδονίας υπό τον Αλέξανδρο Α΄.
Ο Βασιλεύς των Παιόνων Δροπίων, (περίπου 279 π.Χ.), γιός του Δέοντα, έγινε γνωστός από το ανάθημα που έστειλε στους Δελφούς, μια χάλκινη κεφαλή Παιονικού Ταύρου, που αναφέρεται από τον Παυσανία. σ.σ. Το 1877 μ.Χ. ανακαλύφθηκε στην Ολυμπία ένα βάθρο ανδριάντα με επιγραφή ότι είχε στηθεί από τους Παίονες προς τιμή του βασιλιά Δροπίωνα. Αυτό δείχνει ότι οι βασιλιάδες της Παιονίας είχαν ελληνική καταγωγή αφού μόνο σε Έλληνες επιτρεπόταν η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Γνωστές πόλεις οι : Ειδομεναί, Ευρωπός, Γορτυνία, και η Αταλάντη που τοποθετείται μεταξύ Γορτυνίας και Ειδομένης. Βορειότερες πόλεις, που σήμερα βρίσκονται σε Γιουγκοσλαβικό έδαφος οι : Στεναί, Αντιγόνεια, Στόβοι, Νεάπολις, Άργος, Βυλάζωρα, Βελεσά (σημερινό Τίτο Βέλες).




Ρωμαϊκή Περίοδος (146π.Χ. – 334π.Χ)
Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση της Μακεδονίας το 146 π.Χ. , η Παιονία έγινε τμήμα της Ρωμαϊκής Επαρχίας της Μακεδονίας, άνηκε στην Τρίτη Μερίδα της Μακεδονίας με πρωτεύουσα την Πέλλα.
Οι 5 αιώνες Ρωμαϊκής Κυριαρχίας χαρακτηρίζονται από την Ρωμαϊκή Ειρήνη «PAX ROMANA», της οποίας, ολοκληρώνεται ο Εξελληνισμός των Παιονικών φύλων και των κατοίκων της περιοχής στο χριστιανισμό.
Επι Βασιλείας του Διοκλυτιανού η περιοχή αλλάζει Διοικητική υπαγωγή μεταπίπτωντας στη δεύτερη μερίδα Μακεδονίας (Macedonia secunda) με έδρα τη Θεσσαλονίκη ως Προτεκτοράτο της Ιλλυρίας. Το σύνορο μεταξύ δεύτερης και τρίτης μερίδας, είναι ο ποταμός Αξιός.




Βυζαντινή Περίοδος (334π.Χ. – 1387π.Χ.)
Κομμάτι της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζαντινή Αυτοκρατορία) με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Μεταξύ των χρόνων ( 395μ.Χ. – 453μ.Χ. ), γίνονται επιδρομές, και βάρβαροι όπως Βησιγότθοι, Οστρογότθοι, Ούννοι, Σλάβοι, Άβαρες λεηλατούν την περιοχή του Αξιού. Γίνεται ακόμα εγκαθίδρυση “βαρδαριωτών Τούρκων”.
Οι επιδρομές από Γαλάτες, Γότθους και Γερμανούς καταλήγουν σε εγκατάσταση των τελευταίων στην περιοχή , όπου τους παραχωρήθηκαν εκτάσεις προς καλλιέργεια. Οι Γερμανοί που εγκαταστάθηκαν στην κοιλάδα του Αξιού, γρήγορα εκχριστιανίστηκαν και εξελληνίστηκαν από τους ντόπιους Ελληνικούς πληθυσμούς.
Κατά τον 7ο αιώνα λεηλατούν την περιοχή διάφορα μογγολικά φύλα όπως Άβαροι, Βαρδάροι και Βούλγαροι. Οι Βαρδάροι, οι οποίοι είναι Ούγγροι και συχνά αναφέρονται ως Τούρκοι από τους Βυζαντινούς, πετυχαίνουν την εγκατάστασή τους στην περιοχή της Αμφαξίτιδος και έκτοτε ο ποταμός Αξιός ονομάζεται Βαρδάρης. Οι Βαρδάροι ή Βαρδαριώτες όπως είναι αλλιώς γνωστοί, είναι ολιγάριθμοι και γρήγορα αφομοιώνονται και εξελληνίζονται από τον ντόπιο πληθυσμό. Κατά τον 8ο αιώνα η περιοχή δέχεται επιδρομές και λεηλασίες από Σλάβους και εκσλαβισμένους πλέον Βούλγαρους.
Οι επιδρομές αυτές ήταν καταστροφικές όμως οι επιδρομείς δεν εγκαθίστανται, αλλά προσπερνούν την περιοχή, κατευθυνόμενοι νοτιότερα προς Στερεά Ελλάδα και Πελοπόννησο.
Το 817μ.Χ. χτίζεται η σημερινή εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στη Γρίβα και γύρω της αρχίζει να προστίθεται ο οικισμός της Γρίβας.
Από τον 5ο αιώνα μ.Χ. μέχρι και τον 12ο αιώνα μ.Χ. , ο Ελληνισμός της περιοχής πέφτει σε παρακμή και αφάνεια λόγω των συνεχών ξένων επιδρομών.
Μετά την Άλωση της Πόλης κατά την 4η Σταυροφορία, από τους Σταυροφόρους το 1204μ.Χ. και μέχρι το 1224μ.Χ. ήταν μέρος του Λατινικού Βασιλείου της Θεσσαλονίκης, βασιλείου που κατείχε την σημερινή κεντρική και βόρεια Ελλάδα. Το 1224μ.Χ. ήλθε στον έλεγχο του Ηγεμόνα του Δεσποτάτου της Ηπείρου Δούκα Θεόδωρο Κομνηνό και τελικώς επανήλθε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 1246μ.Χ .
Τον 13ο αιώνα μ.Χ. οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες παίρνουν κάποια μέτρα εναντίον των βορείων επιβουλέων οργανώνοντας κάποια οχυρωματικά έργα στην περιοχή, που πλέον αποτελεί ακριτική οριογραμμή (τα σύνορα είναι λίγο βορειότερα της Γευγελής και Βωγδάντσας) του Βυζαντινού κράτους. Οργανώνεται το φρούριο της Βαϊρού, ανάμεσα στο Κάστρο (Αρτζάν ή Γκογκαίικα) και το Λατόμι (Καραθοδωραίικα). Τον επόμενο αιώνα η κατάσταση έχει ομαλοποιηθεί και ο Ελληνισμός της περιοχής αποτελεί πλέον το μοναδικό στοιχείο της περιοχής.




Οθωμανική Περίοδος (1387μ.Χ. – 1912μ.Χ.)
Η περιοχή κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς το 1387μ.Χ .. Περιγραφές Οθωμανών της εποχής (όπως ο χρονογράφος Χατζή Καλφά), αναδεικνύουν το Ελληνικό στοιχείο ως το μόνο στην περιοχή. Τα κτήματα του κάμπου αρπάζονται από τους Έλληνες και μοιράζονται σε τσιφλίκια που τα εκμεταλλεύεται Τούρκος Μπέης με έδρα το Πολύκαστρο. Ακολουθούν βίαιοι εξισλαμισμοί/εκτουρκισμοί και φυγή πολλών Ελλήνων της περιοχής, προς το Πάικο και άλλα ορεινά μέρη, που θεωρούνται πιο ασφαλή. Από το 1525μ.Χ . και μετέπειτα καταγράφονται στις βουνοπλαγιές του Πάικου ύπαρξη αρματωλών και κλεφτών.
Τον 15ο αιώνα μ.Χ. , με διαταγή του σουλτάνου φυτεύονται στην ευρύτερη περιοχή μουριές με σκοπό την παραγωγή μεταξιού. Η καλλιέργεια συστηματοποιείται. Αυτή η εξέλιξη, φέρνει κατά τους επόμενους αιώνες (16ο και 17ο αιώνα μ.Χ. ) στην περιοχή, πολλούς αγροτοεργάτες κυρίως Βούλγαρους προκειμένου να εργάζονται στα τουρκικά τσιφλίκια, καθώς οι Έλληνες είναι πλέον λιγοστοί και απρόθυμοι να εργάζονται στα τσιφλίκια των μπέηδων. Πολλοί κάτοικοι αναγκάζονται πλέον να χρησιμοποιούν την σλαβική γλώσσα για την επικοινωνία στις δημόσιες εκδηλώσεις.
Από το 16ο αιώνα συρρέουν στην περιοχή και πολλοί Σαρακατσαναίοι από την Ήπειρο. Τον 17o και 18ο αιώνα μ.Χ. φτάνουν στην περιοχή πολλοί Βλάχοι, εκδιωγμένοι από τη Βόρειο Ήπειρο και Δυτική Μακεδονία από τις λεηλασίες των Τουρκαλβανών. Αυτές οι μετακινήσεις έχουν ως αποτέλεσμα την τόνωση του ντόπιου Ελληνικού στοιχείου.
Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με Σουλτανικό Φιρμάνι η περιοχή ήταν αυτοδιοικούμενη με προνόμια. Η Γρίβα καταγράφεται ως «Μουκατάς» και «χωριό γναφείων». Οι κάτοικοι ήταν υποχρεωμένοι να ασχολούνται με την δημιουργία υφασμάτων και να επεξεργάζονται στα εργαστήρια υδροκίνησης (μπατάνια και νεροτριβές) τη χειμερινή τσόχα από την οποία γίνονταν οι στολές των γενιτσάρων και γενικότερα του Οθωμανικού Στρατού, με αντάλλαγμα την απαλλαγή από κάποιους φόρους του κράτους.
Ομολογίες μας πληροφορούν Στην περίοδο από το 1768μ.Χ. μέχρι και το 1808μ.Χ. , πραγματοποιήθηκαν πλήθος εξεγέρσεων με αρχηγούς που ηγούνταν των επαναστατικών αυτών ομάδων. Μεταξύ αυτών και ο Νίκος Τσάρας (Νικοτσαράς)
«Ο Νικοτσαράς πολεμά με τρία βιλαέτια με Σέρρες και με Έλυμπο με δώδεκα ταμπούρια».
Με την επανάσταση του 1821 η περιοχή βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό από τους Τούρκους, με εντολές του Πασά της Θεσσαλονίκης Αβδούλ Αμπούδ, εντείνονται οι έρευνες σε σπίτια και γίνεται συστηματικός εκφοβισμός των κατοίκων, προσπαθώντας έτσι να αποτρέψουν κάθε εξέγερση.
Αν και περιοχή με προνόμια, οι κάτοικοι δεν ήταν αμέτοχοι στον Αγώνα του 1821. Στα χρόνια της Ελληνικού Αγώνα οι κάτοικοι διψασμένοι κι αυτοί για Ελευθερία συχνά πυκνά προβαίναν σε διάφορες μορφές αντίστασης με αποτέλεσμα ο Πασά Αβδούλ Αμπούδ να δώσει διαταγή βίαιου εξισλαμισμού. Οι Οθωμανικές Αρχές επειδή φοβήθηκε μήπως επεκταθεί η ελληνική επανάσταση, ξεσήκωσε πολλούς Τούρκους Κονιάρους (προφανώς καταγόμενους από το Ικόνιο της Μ.Ασίας) και τους μετέφερε στην κεντρική Μακεδονία. Πράγμα πού όχι μόνο διαφαίνεται από το σύνολο των αμιγών χωριών που υπήρχαν στον καζά Αβρέτ Χισσάρ (περιοχή Κιλκίς) που υπερτερούσαν των χριστιανών, αλλά και στα χωριά δυτικά του Αξιού Μαγιαντάν (Φανό), Καρασινάν (Πλαγιά), Αλτσάκ (Χαμηλό) και Γκόρνιτσετ (Γιουγκοσλαβίας), που σχηματίστηκαν από αμιγή μουσουλμανικό πληθυσμό.
«Σηκώθηκεν η Νιάουσα μαζί με την Κασσάνδρα χαλάστηκεν η Νιάουσα και ρήμαξ’η Κασσάνδρα Λουμπούτ πασάς τις χάλασε τις άρπαξαν Κονιάροι πήραν μανούλις με παιδιά και πιθερές με νύφες..»
Η αποτυχία της επανάστασης στη Μακεδονία έφερε την περιοχή σε δυσμένεια. Το 1843μ.Χ. , με την παραχώρηση κάποιων δικαιωμάτων στους Χριστιανούς. Όλα τα επόμενα χρόνια ληστρικές ομάδες Τουρκαλβανών πραγματοποιούν επιδρομές στην περιοχή προκαλώντας καταστροφές στο έμψυχο δυναμικό και άψυχο υλικό της.
Από το 1878μ.Χ. η κατάσταση χειροτερεύει με την πανσλαβιστική προπαγάνδα να καταβάλλει προσπάθεια αλλοίωσης του ελληνικού χαρακτήρα των κατοίκων.Η δράση στην περιοχή σώματα ντόπιων οπλαρχηγών με σκοπό την άμυνα κατά των Βουλγάρων είναι δυναμική και αποτελεσματική. Στα 1870 μ.Χ. , με το Βουλγαρικό εκκλησιαστικό σχίσμα, και την ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχικής Εκκλησίας ξεσπά ένα κύμα εθνικιστικής βουλγαρικής προπαγάνδας με τη βοήθεια Ρώσων πρακτόρων. Πολλοί κάτοικοι αναγκάζονται κάτω από τις πιέσεις της Ρωσικής εξωτερικής πολιτικής του Πανσλαβισμού μέσω του βουλγαρικού παράγοντα, να προσχωρήσουν στην εξαρχία και στην ουσία να εκβουλγαριστούν.
Στην περιοχή δρα και αμερικανικός παράγων μέσω του Αυστριακού Προξενείου της Θεσσαλονίκης με σαφή στόχο των προσηλυτισμό των κατοίκων στον προτεσταντισμό. Πολλοί κάτοικοι προσηλυτίζονται.
Ο κίνδυνος εκβουλγαρισμού αφυπνίζει τον Ελληνισμό της περιοχής και μετά από έρανο των κατοίκων της Γρίβας, με επίτροπο τον Κόιο Αθανάσιο, χτίζεται το 3θέσιο Δημοτικό Σχολείο της Γρίβας ώστε να εκπαιδεύονται οι νέοι στην Ελληνική γλώσσα. Από τοπικές μαρτυρίες, αναφέρεται ότι οι κάτοικοι οργανώνουν ένοπλες επιτροπές άμυνας (ορκίζονται πολλοί στην “Μακεδονική Άμυνα” που λειτουργεί στα πρότυπα της Φιλικής Εταιρείας) για να αντιμετωπίσουν την βουλγαρική τρομοκρατία και τις τουρκικές αυθαιρεσίες.
Το 1899 τα Βουλγαρικά κομιτάτα δημιουργούν την οργάνωση (IMRO) (Εσωτερική Επαναστατική Οργάνωση Μακεδονίας-Ανδριανούπολης (Internal Macedonian-Adrianople Revolutionary Organization (IMRO) με μοτίβο την Αυτονομία της Μακεδονίας αυτοκυρήσωντας εαυτούς προστάτες όλων των Χριστισνών.Με αφορμή την πολιτική αυτή δημιουγήθηκε η διαμάχη μεταξύ των Πατριαρχικών (Ελλήνων) και των Εξαρχικών (Βουλγάρων).
Κατά την περίδο του 1900-1903 ο ντόπιος ελληνισμός αμύνεται στις επιδρομές των κομιτατζίδων (βουλγαρικές ομάδες που πάσχιζαν με βίαια μέσα να εκβουλγαρίσουν τον ελληνικό πληθυσμό). Σε όλη την έκταση δυτικά του Αξιού μέχρι το Πάϊκο η παρουσία των Μακεδονομάχων, ήταν σημαντική. Μακεδονομάχοι : Ιωάννης Α. Οικονόμου , ΠαπαΧρήστου Οικονόμου




Στις 15 Οκτωβρίου 1912μ.Χ. (Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος), η Γρίβα καταστάφηκε από πυρκαγιά που έβαλαν οι Τούρκοι με αποτέλεσμα την Ολοκληρωτική καταστροφή της, πλήν του Σχολείου και της Εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου. Πολλοί κάτοικοι φωνεύθησαν. Απελευθερώθηκε και ενσωματώθηκε στο τότε Ελληνικό Βασίλειο.




Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914μ.Χ. – 1918μ.Χ.)
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τέλη 1915, Γαλλο – Βρετανικά στρατεύματα προέλασαν στη περιοχή της Παιονίας. Οι Γάλλοι έκαναν έδρα τους στο Μακεδονικό Μέτωπο τη Γουμένισσα και δημιούργησαν υλοτομείο στην σημερινή περιοχή της Λίπτας . Εκεί αποψήλωσαν κυριολεκτικά το πυκνό Δάσος Καστανιών που υπήρχε δημιουργώντας ξυλεία στήριξης Σιδηροδρομικών Δοκών στη Γαλλία στη Διαδρομή από το Παρίσι.
Τον Μάιο του 1917 οι συμμαχικές δυνάμεις της Αντάντ νίκησαν τα ΓερμανοΒουλγαρικά στρατεύματα στη Μάχη του Σκρα. Το 1913 οι Έλληνες της περιοχής αποτελούσαν, με τις καλύτερες εκτιμήσεις, το 43% του πληθυσμού. Με τις ανταλλαγές πληθυσμών που ακολούθησαν το 1923, μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Τουρκίας, ο Ελληνικός πληθυσμός ενισχύμένος και από πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, το Πόντο και την Ανατολική Ρωμυλία έφτασε το 89%.
Η Σλαβική μειονότητα που απέμεινε και η οποία ονομαζόταν από το Ελληνικό κράτος ως Σλαβομακεδόνες ή Βουλγαρίσαντες ή Σλαβόφωνες Έλληνες αφομοιώθηκε πλήρως από την Ελληνική πλειοψηφία. Μετά την καταστροφή της Μ. Ασίας στα 1922 καταφεύγει στην Περιοχή όλος σχεδόν ο ελληνικός πληθυσμός της Μ. Ασίας και του Πόντου. Πάνω από ένα εκατομμύριο οι Έλληνες ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους όπου επί χιλιετηρίδες έζησαν . Έχασαν το βιός τους την προγονική τους γη και φτωχοί , καταστραμμένοι έφτασαν στην περιοχή ,για να χτίσουν νέα ζωή πάνω στα ερείπια κάποιας άλλης.
Τον Ιανουάριο του 1924 υπογράφτηκε η ελληνοτουρκική Σύμβαση για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών. Μέχρι το Νοέμβριο του 1924 είχε αναχωρήσει ολόκληρος ο μουσουλμανικός πληθυσμός της περιοχής και γενικότερα της Μακεδονίας.




Το χωριό ονομαζόταν μέχρι το 1926 ονομαζόταν Κρίβα και μετονομάστηκε σε Γρίβα την 1/11/1926 με το ΦΕΚ:401/1926.




Η εποίκιση των οικογενειών αποτέλεσε, αληθινά, μια ηρωική προσπάθεια δεδομένου ότι δεν υπήρχε προγραμματισμός ούτε μέσα συγκοινωνίας. Για την εγκατάστασή τους χρησιμοποιήθηκαν τα σπίτια των Τούρκων, αυτό όμως δεν έφτανε. Μέχρι το 1927 παραχωρήθηκαν στους πρόσφυγες άροτρα, κάρα, είδη σφαγής και μικρά γεωργικά εργαλεία. Μέχρι τον Οκτώβριο του 1928 μοιράστηκαν βόδια, αγελάδες, άλογα, αιγοπρόβατα κ.λπ. Επίσης δόθηκαν από 40 στρ. σε κάθε αγρότη οικογενειάρχη και 11-12 στρ. σε κάθε αμπελουργό. Μοιράστηκαν ακόμη κλήματα, μωρεόδεντρα και οπωροφόρα δέντρα. Η αποστράγγιση του βάλτου των Γιαννιτσών δημιούργησε εύφορη γη που μοιράστηκε με Κλήρους κατόπιν αιτήσων στις αντίστοιχες Διοικήσεις.




Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939μ.Χ. – 1945μ.Χ.)
Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Γρίβα ήταν υπό Γερμανική κατοχή από τον Απρίλιο του 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944. Κατά τη Γερμανική κατοχή, δυνάμεις του ΕΛΑΣ πραγματοποίησαν πολλές επιχειρήσεις δολιοφθορών κατά των δυνάμεων του Άξονα, ενώ οι κάτοικοι διευκόλυναν τους Έλληνες αντιστασιακούς, παρέχοντάς τους καταφύγιο.
Κατά τη δεκαετία του 1960…ακολούθησε μαζική μετανάστευση στην Δυτική Γερμανία, Ελβετία, καθώς και εσωτερική μετανάστευση κυρίως στη Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Τη δεκαετία του 1980 επετράπη στους πολιτικούς πρόσφυγες του Εμφυλίου Πολέμου να επιστρέψουν στη Γενέτειρά τους.




Tα ιστορικά στοιχεία είναι παρμένα από:




α) ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΧΕΔΩΡΟΣ,Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ, ( Η ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΪΚΟΥ & ΚΡΟΥΣΙΩΝ ΧΩΡΑ), Από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι σήμερα, Τόμοι Α΄και Β΄, ΚΙΛΚΙΣ.
β) Χρήστου Π. Ίντου, Παιονία και Παίονες.
σ.σ. Ευχαριστώ προσωπικά όλους όσους Ανώνυμα με Στήριξαν στον Εμπλουτισμό της παραπάνω έρευνας, η οποία θα συμπληρώνεται ΣΥΝΕΧΩΣ.!

* Συμπλήρωση Περισοτέρων Στοιχείων να γίνεται στο Χώρο των Σχολίων στο Τέλος του Άρθρου




Σύντάξη-έρευνα-ταυτοποίηση-επιμέλεια-προσαρμογή: Κόιος Αθ. Χρήστος






(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.

Σάββατο 30 Μαΐου 2009

...ΣΜΗΝΑΓΟΣ (Ι) ΠΟΛΥΧΡΟΝΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

Γεννήθηκε στη Γρίβα Κιλκίς το 1966.

Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων τον Σεπτέμβριο του 1986 (62η σειρά Ιπταμένων) και αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1990 με το βαθμό του Ανθυποσμηναγού.
Υπηρέτησε στην 338 Μοίρα της 117 Πτέρυγα Μάχης (Ανδραβίδα) ως χειριστής στα A/φη F-4Ε.

Σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διατεταγμένης πτήσης, όταν το αεροσκάφος F-4Ε του οποίου ήταν κυβερνήτης κατέπεσε στη θαλάσσια περιοχή νοτιανατολικά της 'Ανδρου, στις 20 Αυγούστου 1998.

http://www.insitu.gr/psoipa/cv/polixronakis/


Γιά να μήν Ξεχάσουμε ποτέ ... πόσο κοστίζει τελικά η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ .

ΤΑ ΝΕΑ, 22-08-1998
Κωδικός άρθρου: A16220N181

Δεν βρέθηκαν οι δύο πιλότοι
ΣΗΜΕΡΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Ο επίλογος της τραγωδίας για τις οικογένειες των δύο αξιωματικών της Αεροπορίας, που σκοτώθηκαν όταν το μαχητικό αεροσκάφος τους «βούτηξε» προχθές το μεσημέρι στη θάλασσα, από ύψος 2.000 ποδών, θα γραφτεί σήμερα.

Η ΚΗΔΕΙΑ του 32χρονου σμηναγού Πέτρου Πολυχρονάκη θα τελεσθεί σήμερα στις 5 μ.μ. στο χωριό Γρίβα Γουμένισσας του Κιλκίς, απ' όπου κατάγονται οι γονείς του, και η κηδεία του 25χρονου υποσμηναγού Γιώργου Παπαθανασίου έχει προγραμματισθεί να γίνει στις 10 το πρωί στην εκκλησία του Αγίου Χριστοφόρου του Αγρινίου.

Και στις δύο κηδείες θα παραστεί η ηγεσία της Πολεμικής Αεροπορίας, καθώς και εκπρόσωποι του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Στο μεταξύ, οι έρευνες στην περιοχή όπου έγινε το δυστύχημα ­ 25 μίλια ανοιχτά της Άνδρου ­ συνεχίστηκαν χθες όλη την ημέρα, χωρίς όμως να βρεθούν παρά ίχνη των ιστών του δέρματος των άτυχων αξιωματικών μαζί με τα συντρίμμια του αεροπλάνου τους F-4.Χθες, ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Αποστολάκης σε δηλώσεις του σημείωσε ότι το υπουργείο διερευνά με πολλή προσοχή τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχουν συμβεί τα τελευταία δυστυχήματα της Πολεμικής Αεροπορίας.

«Πάντως από την πρώτη εκτίμηση προκύπτει ότι δεν προκλήθηκαν από μηχανική βλάβη και ίσως να σχετίζονται με τον παράγοντα άνθρωπο που είναι πάντοτε παρών σε αυτές τις περιπτώσεις και που μπορεί να έπαιξε έναν κρίσιμο ρόλο».

http://www.insitu.gr/psoipa/cv/polixronakis/press.html

σ.σ. ...και να 'σαι σίγουρος "ΠΕΤΡΟ" ότι για μας που σε Ξέραμε...ΔΕΝ έχεις Φύγει, απλώς είσαι σ'ενα μέρος που δεν μπορούμε ακόμα να έρθουμε...!!!!

Αιωνία σου η Μνήμη...Ήρωα !

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως καί Πολυκάστρου κ. Δημήτριος

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως καί Πολυκάστρου κ. Δημήτριος Μπεκιάρης γεννήθηκε τό 1948 στο Λουτράκι Κορινθίας.

Αποφοίτησε το 1972 από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών και διετέλεσε καθηγητής στη Μέση και την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση.

Χειροτονήθηκε Διάκονος στις 8-9-1975 και Πρεσβύτερος στις 14-1-1976 στην Καβάλα. Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας των Ι. Μητροπόλεων Φιλίππων (Καβάλας) καί Λάρισας (1978-84) και ως Πρωτοσύγκελλος στήν Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών (1984-1989).

Την 20-11-1984 εξελέγη Ηγούμενος της Ι. Μονής Ασωμάτων ­Πετράκη. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Γεν. Φιλοπτώχου Ταμείου και του Ιδρύματος Νεότητος και Διευθυντής Νεότητος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδας και εν συνεχεία πρώτος Γεν. Διευθυντής του.

Στις 10-10-1989 εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης. Μετά την ακύρωση της εκλογής και του Π.Δ. αναγνωρίσεώς του από το ΣτΕ, την 10-9-1991 τοποθετήθηκε από την Σεπτή Ιεραρχία στη νεοσύστατη προσωποπαγή Μητρόπολη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως καί Πολυκάστρου.
Επισκέφθηκε ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος την Εκκλησία της Σερβίας.
Τήν 5-5-1999 υποδέχθηκε στην Ι. Μητρόπολη την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.

Ιδιαίτερη είναι η φροντίδα του για τη συντήρηση των μεταβυζαντινών μνημείων και την ανέγερση νέων Ναών, είναι δε κτίτωρ της Ι. Μονής Αγίου Ραφαήλ Γρίβας χτισμένη στο όρος Πάικο του Νομού Κιλκίς.

Tο συγγραφικό του έργο περιγράφεται παρακάτω :
Η ΖΩΗ ΕΚ ΤΑΦΩΝ (οι θαυμαστές εμφανίσεις και ευρέσεις των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, στήν Θερμή της Λέσβου, κατά τα έτη 1959-1962) με 24 επανειλημμένες ανατυπώσεις.

ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΓΙΩΝ - ΣΗΜΕΙΑ ΘΕΟΥ (σύγχρονα θαυμαστά σημεία της παρουσίας του Θεού)

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ (κείμενα της περιόδου 1990-1999)

Επίσημη Ιστοσελίδα Ιερά Μητροπόλεως : http://www.imgap.gr/

Μοναστήρι της Παναγίας της «Γουμένισσας»

Μοναστήρι της Παναγίας της «Γουμένισσας»

TΟ ΞΑΚΟΥΣΤΟ Μοναστήρι της Παναγίας της «Γουμένισσας» υπήρξε η αφορμή να δημιουργηθεί και η μικρή ομώνυμη πόλη που αποτελεί και την έδρα της νεοσύστατης (από το 1991μ.Χ.) Μητρόπολης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου.
Θεωρείται ότι ήταν καθολικό μοναστήρι, που το 1346μ.Χ. παραχωρήθηκε με αυτοκρατορικό χρυσόβουλο στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Το μοναστήρι συσπείρωσε γύρω του τον οικισμό της περιοχής (Γουμένισσας) και εξελίχθηκε σύντομα σε σημαντικό πνευματικό κέντρο στην Κεντρική Μακεδονία.

Η Μονή υπήρξε από το έτος 1346μ.Χ. μετόχι της Ιβήρων, μετά από παραχώρηση της με χρυσόβουλο του αυτοκράτορος Ιωάννου Ε’ του Παλαιολόγου. Το καθεστώς κράτησε ως το 1931μ.Χ. , από δε το 1951μ.Χ. κατέστη ανεξάρτητη Μονή.

Στις πλαγιές του όρους Πάικο, ασκήτευαν αρκετοί μοναχοί κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ. . Ενδεχομένως στο σημείο που σώζονται τα ερείπια και βρίσκεται σήμερα το εξωκλήσι της αγίας Παρασκευής Πενταλόφου, να υπήρχαν κελιά. Οι μοναχοί αυτοί τιμούσαν ιδιαίτερα μια εικόνα της Παναγίας. Ανεξήγητα, η εικόνα αυτή κάποια μέρα έφυγε από τη θέση της και βρέθηκε 7 χιλιόμετρα πιο κάτω όπου η σημερινή Γουμένισσα.

Την επανέφεραν στη θέση της και ξαναχάθηκε, δεύτερη και Τρίτη φορά, δείγμα ότι η Παναγία επιθυμούσε στο σημείο εκείνο, δυτικά από το μικρό τότε χωριό, να στηθεί Μοναστήρι. Οι ευλαβείς κάτοικοι της περιοχής, ποιμένες και αγρότες, ανήγειραν ναό προς τιμήν της Παναγίας και με τον καιρό- καθώς αυξάνονταν εντυπωσιακά οι συρρέοντες κάτοικοι ο ναός αυτός έγινε το «καθολικό» της Μονής.

Όταν η περιοχή υποτάχθηκε στους Τούρκους (1430μ.Χ. - 1912μ.Χ. ), η Μονή έγινε to σημαντικότερο θρησκευτικό και εθνικό κέντρο της περιοχής, απέχτησε δύναμη και μεγάλη κτηματική περιουσία, από δωρεές των πιστών. Συμμορίες, όμως Τούρκων και Τουρκαλβανών ληστών, λεηλάτησαν τη Μονή και για να τιμωρήσουν την αντίσταση των Μοναχών «κρέμασαν τον Ηγούμενο σε ένα πλατάνι στο δάσος της Μονής, στη θέση της σημερινής κεντρικής πλατείας.

---Ο τόπος πήρε το όνομα του απαγχονισμένου νεομάρτυρα ηγούμενου και έτσι σε ανάμνηση της φρικτής θυσίας του, το χωριό ονομάστηκε Ηγουμένισσα και κατά συγκοπή Γουμένισσα».

Έκτοτε Μονή και κωμόπολη είναι αναπόσπαστα δεμένες.

Το σημερινό «καθολικό» δεν είναι ο αρχικός ναός, αλλά κτίσμα του τέλους του 17ου αιώνα μ.Χ. , στο οποίο –με το πρόσχημα επισκευών (λόγω απαγορεύσεως των κατακτητών) – το 1802 μ.Χ. προστέθηκαν στη νότια και δυτική πλευρά αψιδωτό προστώο, με πεσσούς και τόξα, και δημιουργήθηκε γυναικωνίτης, ανακαινίστηκε η κόγχη του ιερού και τονίστηκαν τα χρώματα των τοιχογραφιών.
Το 1837 ανακαινίσθηκε το Ιερό, ενώ στα μέσο του 19ου αιώνα επεκτάθηκε προς τα δυτικά. Τότε προστέθηκε και η νότια στοά. Στο εσωτερικό της εκκλησίας, η οποία ανήκει στον τύπο της τρίκλητης ξυλόστεγης Βασιλικής, με πολυγωνική αψίδα Ιερού από λαξευτή πέτρα, υπάρχει ένα εξαιρετικής ποιότητας ξυλόγλυπτο σύνολο (τέμπλο, κιβώτιο Αγίας Τράπεζας, προσκυνητάρι).
Στο προσκυνητάρι είναι τοποθετημένη η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που καθιστά το ναό σημαντικό λατρευτικό κέντρο.

Τα παραπάνω μαρτυρούνται από δυο εντοιχισμένες επιγραφές (εξωτερικά στη κόγχη του αγίου Βήματος): «1802 Αυγούστου 15 ΙΣΧΡ ΝΙΚΑ» και «ΠΑΝΤΑ ΩΣΑΝΑ Α’ ΜΑΡΤΙΟΥ 1821».

Το 1864μ.Χ. κτίσθηκε και ο ευρύχωρος ναός του αγίου Γεωργίου, αλλά ο παλαιός της Παναγίας δεν έπαυσε να αποτελεί το κέντρο της θρησκευτικής ζωής της Γουμένισσας.
Σημαντικό, στη τοπική ιστορία, υπήρξε το έτος 1924μ.Χ. , οπότε στην περιοχή ήρθαν και εγκαταστάθηκαν χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρασία, τον Πόντο και την Ανατολική Ρωμυλία. Για την αποκατάσταση τους, όπως όλα σχεδόν τα Μοναστήρια, η Μονή Ιβήρων παραχώρησε στο Κράτος και στη τοπική Εκκλησία το Μετόχι της Παναγίας (έτος 1931μ.Χ. ) την κινητή και ακίνητη περιουσία, πλην των ιερών αντικειμένων και κειμηλίων που παραδόθηκαν στη Μονή Ιβήρων, ενώ τα κελιά μετατράπηκαν σε οικήματα για τη στέγαση προσφύγων.

Το 1951μ.χ. οι ενορίες της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου συγχωνεύτηκαν και επανασυστήθηκε η «Ιερά Μονή της Παναγίας Γουμενίσσης» (Β.Δ. 17.12.1951). Από έλλειψη μοναχών, αργότερα, ο τότε μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου Αμβρόσιος μετέτρεψε τη Μονή σε «ιερό προσκύνημα», διατηρώντας όμως σε ισχύ το μοναστηριακό καθεστώς.

Έτσι, με την ανάληψη της ποιμαντορίας του ο πρώτος μητροπολίτης της νεοσύστατης Μητροπόλεως Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου Δημήτριος (Μπεκιάρης) εγκατέστησε σ’ αυτήν μια δραστήρια μοναστική αδελφότητα (1991μ.Χ. ) και κατάργησε το προσκυνηματικό καθεστώς.

Η Γουμένισσα έκτοτε λειτουργεί ως ανδρικό κοινόβιο.
--Στο καθολικό, διαστάσεων 27 x 15μ., που είναι ρυθμού παραδοσιακής βασιλικής, ο προσκυνητής αντικρίζει τοιχογραφίες όχι καλά διατηρημένες, εξαιτίας του χρόνου και των καταστροφικών επεμβάσεων και βουλγάρων σχισματικών αλλά και το εξαιρετικής τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο. Με παραστάσεις – θέματα ειλημμένα από την Π. και την Κ. Διαθήκη.
--Στο ναό των Αγίων: Θέκλας, Μηνοδώρας, Μητροδώρας, και Νυμφοδώρας, Ευσταθίου, Παρασκευής, Γεωργίου, Μαρίνης, Χαραλάμπους, Αναργύρων, Τρύφωνος, Ελευθερίου, Βαρβάρας, των νεομαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου, Ειρήνης κ.α. Αλλά «το τιμαλφέστατο θησαύρισμα της Μονής είναι και θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Γουμένισσα». έργο του 13ου αιώνα μ.Χ. .
To κτιριακό της συγκρότημα σήμερα, περιλαμβάνει τον παλιό Ναό της Παναγίας, το νέο παρεκκλήσι της Αγίας Ζώνης, ευρύχωρο και ανακαινισμένο Αρχονταρίκι και καταλύματα της Αδελφότητας (βλέπε Φωτό).

* Συμπλήρωση Περισοτέρων Στοιχείων να γίνεται στο Χώρο των Σχολίων στο Τέλος του Άρθρου
...εγγραφή ... Κόιου Άννα-Μαρία

...επιμέλεια, έρευνα, ταυτοποίηση ... Κόϊος Αθ. Χρήστος
Σχετικό (Βίντεο)


(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Η Γρίβα Κιλκίς, στην Παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια

Η Γρίβα Κιλκίς, στη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.

Σε τρείς Γλώσσες πλέον :

http://el.wikipedia.org/ ( Ελληνική )(Αναζητήστε με τις λέξεις ... " Γρίβα ή Γρίβα Κιλκίς " )
...Επιμέλεια...Κόιος Αθ. Χρήστος

http://en.wikipedia.org/wiki/Griva,_kilkis ( Αγγλική )
...Επιμέλεια - Μετάφραση...Κόιος Αθ. Χρήστος

http://de.wikipedia.org/wiki/Griva ( Γερμανική)
...Επιμέλεια - Μετάφραση...Roland Miskos.


Υ.Γ. Ας Γίνει Ξακουστή ... στα Πέρατα της Γής.


Κυριακή 24 Μαΐου 2009

...Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Γρίβας...

Ο Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Γρίβας* χτίστηκε το 817 μχ. στην τοποθεσία που βρίσκεται μέχρι σήμερα. Επεκτάσεις και διασπορά των μερών της εκκλησίας συνεχίζονται μέχρι και σήμερα με προσθήκες εσωτερικά και εξωτερικά. Κτίσμα Φουριακού τύπου με εξωτερικό τείχος.
Η εκκλησία, κατά την ολοκληρωτική καύση του χωριού από τους Τούρκους τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 1912, « Διεσώθει » .

Η αρχιτεκτονική του Ναού :

Η αρχιτεκτονική του ναού είναι «Βασιλική παλαιοχριστιανική» (Μεγάλη μονοκόμματη αίθουσα με ξύλινη σκεπή, μεταφορά τις Ρωμαϊκής αστικής αρχιτεκτονικής στο Βυζάντιο).
Η αρχιτεκτονική αυτή προέρχεται από τη «βασίλειος στοά» των Αρχαίων Αθηναιών η οποία ονομάστηκε έτσι προς τιμή του άρχοντος βασιλέως. Έτσι πήρε και το όνομα «βασιλική» . Οι χριστιανοί ονόμασαν τους ναούς αυτούς βασιλικές διότι σε αυτές λατρεύονταν ο Βασιλεύς Χριστός.


Ιερό (1), Είσοδος Ανδρών (2), Είσοδος Γυναικών (3), Γυναικονίτης (4), Πλευρά Ανδρών (5), Πλευρά Γυναικών (6), Εξωτερικό καμπαναριό (7), Δεξιό Ψαλτήρι (8 α), Αριστερό Ψαλτήρι (8 β), Δεσποτικός Θρόνος (σήμερα Μητροπολιτικός) (9).

Γενική Περιγραφή του Ναού :

Όπως σε όλους τους ορθόδοξους ναούς έτσι κι εδώ, όταν μπεις συναντάς αριστερά και δεξιά τα δύο προσκυνητάρια με τις εικόνες του Αγίου Αθανασίου και της Παναγίας. Όταν προχωρήσεις θα δεις σκάμνους, τον άμβωνα, το μητροπολιτικό ή δεσποτικό θρόνο και τα ψαλτήρια. Στο βάθος βρίσκεται το τέμπλο (εικονοστάσι) με την Ωραία Πύλη και τις εικόνες. Πίσω από το τέμπλο βρίσκεται το ''ιερό'', που περιλαμβάνεται από την Αγία Τράπεζα, τη Θεία Προσκομιδή και την εικόνα του Αγίου Αθανασίου.
Η αρχική τοποθεσία του Νεκροταφείου βρισκόταν στο Νότιο μέρος της Εκκλησίας εκεί που σήμερα βρίσκεται το σιντριβάνι και το κιόσκι, μεταφέρθηκαν αργότερα στο Ανατολικό μέρος, την τελευταία 15ετία έχει γίνει νέα προσθήκη κοιμητηρίου στην Βόρεια πλευρά.


Τα Μέρη του Ναού :

Οι χριστιανικές βασιλικές, όπως αναφέρθηκε, ήταν επιμήκη κτίρια που διαιρούνταν εσωτερικά σε κλίτη ή μοίρες ή δρόμους (δρομικές βασιλικές). Τα κλίτη στον Ι.Ν. είναι τρία. Το μεσαίο κλίτος ήταν το πιο ευρύχωρο και το υψηλότερο.
Οι κίονας οι οποίοι χώριζαν τα κλίτη μεταξύ τους, από βορρά πρός Νότο, δεν έχουν ραβδώσεις και κατέληγαν σε περίτεχνα κορινθιακού ρυθμού, ενώ τα κενά μεταξύ των κιονοκράνων ενώνονταν με τόξα.
Κομμάτι του κλίτους έχει μειωθεί, προς Δυσμάς σχηματίζοντας τον Γυναικωνίτη.
Οι τοίχοι από το δάπεδο μέχρι το ύψος των τόξων καλύπτονταν από ορθομαρμαρώσεις λεπτών και πολύχρωμων μαρμάρων. Πάνω από αυτά υπήρχαν οι τοιχογραφίες, Αριστερά της γέννησης του Ιησού μέχρι το γάμο έν Καννά και δεξιά τη ζωή του Χριστού μέχρι την ανάσταση Του.
Τα δάπεδα αρχικά στολίζμένα με πέτρα δολομίτη που αφθονέι στο Πάικο και με την πάροδο τών ετών με Μαρμάρινες πλάκες κατα περίσταση.
Ο χώρος του ναού φωταγωγείται από τα πλαϊνά παράθυρα και με σειρά πολύλοβων παραθύρων πάνω από το Ιερό.
Το κλίτος καλύπτονταν από αμφίκλινη (σαμαρωτή) ξύλινη στέγη με κεντρική υπερύψωη, ενώ τα πλάγια κλίτη με μονόρρηκτη (επικλινείς) ξύλινη στέγη.

Αγιογράφηση :

Η εκκλησία ήταν περιμετρικά αγιογραφημένη τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, αλλά λόγω κακής συντήρησης ανά των χρόνων διαφυλάχτηκε μόνο το μέρος της γυναικείας πλευράς του Ναού.
Στόν κυρίως Ναό η Αγιογράφηση της αριστερής πλευράς αναπαραριστά χρονικά την Ιστορία από την σύλληψη και γέννηση του Ιησού μέχρι το γάμο έν Καννά. Ενώ η Δεξιά πλευρά Χρονικά τη ζωή του Χριστού μέχρι την ανάσταση Του.

Ο Γυναικονίτης :

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, όταν απαγορευόταν να μπαίνουν οι γυναίκες στον κυρίως ναό, παρακολουθούσαν τη ΘΕΙΑ Λειτουργία, από τον πρόναο εκεί που φυλοξενείτω και ο Γυναικονύτης. Η γυναικεία πλευρά εισόδου ήταν η Δυτική ενώ των ανδρών η Νότια. Στον πρόναο λοιπόν η παρακολούθηση γινόταν από ειδικές Περσίδες στην κάτω και από πάνω του Διαχωρίσματος. Παρά την κατάργηση της απαγόρευσης εισόδου των Γυναικών στον Κύριο Ναό παρακολούθηση των μυστηρίων γινόταν από τον Εξώστη στον πάνω όροφος άνωθεν του Γυναικονύτη. Σήμερα στον «χώρο των πιστών» η Αριστερή πλευρά του Ναού καταλαμβάνεται από Γυναίκες.

Διοικητική Υπαγωγή :

Η εκκλησία άνηκε Διοικητικά στις Ιερές Μητροπόλεις ως ακολούθως :
α) Θεσσαλονίκης ,
β) Βοδενών (Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας) ,
γ) Κιλκίς ,
...και μέχρι σήμερα στην Ιερά Μητρόπολη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και
Πολυκάστρου.

Επίλογος :

Ο Άγιος Αθανάσιος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την Ιστορία του χωριού. Ζωογόνος πηγή των κατοίκων όπου με προσωπική εργασία και φροντίδα ακόμα και σήμερα καθαρίζουν την Εκκλησία (άσπρισμα, πλύσιμο εξωτερικών χώρων, χαλιά, τα καντήλια κτλ.)
Ο στολισμός του επιταφίου γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο της ολονυκτίας από τις γυναίκες του χωριού.

Απώλειες ιερών κειμηλίων σημειώθηκαν προσφάτως με την κλοπής των εικόνων της Παναγίας Άξιον Εστί και της Αγίας Παρασκευής, ενός Ιερού Ευαγγελίου και 2 Χρυσών θυμιατών.

Οι εφημέρειοι του Ιερού Ναού :

παπαΓιάννη Τάγκος 1981 – Σήμερα
παπαΧρήστος Κόιος 1965 – 1981
παπαΤρύφων Στόιος ~ 1953 - 1965
παπαΜανώλης (συζ Μαρίας Λητητάρη) ~ 1949 – 1953
παπαΒαγγέλης Ιωαννίδης (πατρικό Πούλκας)
.
.
.
παπαΤάγκος
παπαΤσίφκος
παπαΧρήστος Οικονόμου (Μακεδονομάχος εφονεύθει το 1876)
* Συμπλήρωση Περισοτέρων Στοιχείων να γίνεται στο Χώρο των Σχολίων στο Τέλος του Άρθρου.

..επιμέλεια ... Χριστίνα Τάγκου, Κόϊος Αθ. Χρήστος

(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

...Γιόρτασε η Γρίβα…στην Εφημερίδα “ΕΙΔΗΣΕΙΣ” Ν.Κιλκίς

Το Άρθρο : Γιόρτασε η Γρίβα

Τετάρτη, 20 Μαΐου 2009


Πανηγύριζε η πανέμορφη Γρίβα του Πάικου και οι εκατοντάδες κάτοικοι και επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν στην πλατεία του χωριού, τις χορευτικές φιγούρες δεκάδων παραδοσιακών χορευτών. Μέσα σ’ αυτήν τη γιορτινή ατμόσφαιρα, πραγματοποιήθηκαν με λαμπρότητα και τα εγκαίνια της Στέγης του Συλλόγου Γυναικών Γρίβας, χοροστατούντος του ιερέα του χωριού παπαΓιάννη Τάνκου.


Σε αναφορά του Χρήστου Κόιου, στην ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα http://www.griva-kilkis.gr/, για τις εκδηλώσεις, επισημαίνεται πως «προβλήθηκε το «Μουσείο» του συλλόγου, όπου εκτέθηκαν πολλά αντικείμενα σχετικά με την μακρόχρονη ιστορία και παράδοση του χωριού.


Πρωτοτυπία υπήρξε το μοίρασμα φυλλαδίων από τις Γυναίκες του Συλλόγου με θέμα το «Γάμο», δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την άρρηκτη σχέση Γριβιωτών με την Οικογένεια. Το Νυφικό της Δεκαετίας του ΄40 τράβηξε τα βλέμματα όλων και συγκίνησε.

Η μαγειρική τέχνη είχε και αυτή την τιμητική της, με πλήθος τοπικών εδεσμάτων, που έκαναν τους παρευρισκόμενους να θαυμάσουν την κουζίνα του Χωριού και να εκθειάσουν την τέχνη και την ικανότητα των Γυναικών.

Η Πρόεδρος του Συλλόγου, Δήμητρα Κικίρη καλωσόρισε τον Δήμαρχο Γουμένισσας Στυλιανό Παπαπαναγιώτου και την Αντιδήμαρχο πολιτιστικών Μαρία Παλάνη στις εκδηλώσεις καθώς και όλους τους Φίλους της Γρίβας, με σύντομη ομιλία.



Με τους παραδοσιακούς ήχους της ορχήστρας των Χάλκινων της Γουμένισσας, του Αργύρη Μάντσιου, η Χορευτική Ομάδα Δυτικής Θεσ/νίκης το «ΣΕΡΓΙΑΝΙ», το Χορευτικό Συγκρότημα Πέλλας, το Χορευτικό της Κάρπης, το Χορευτικό του Άσπρου και το «Παιδικό χορευτικό τμήμα της Γρίβας» χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς, με βραβεία τη διατήρηση των παραδόσεων, την αγάπη του κόσμου και μία ανθοδέσμη».


«Παιδικό χορευτικό τμήμα της Γρίβας»

…εκδρομή στήν πανέμορφη Γρίβα στο ορος Πάικο…

Το Πάικο, ένα από τα ωραιότερα, γραφικότερα και μεγαλειώδη βουνά της Ελλάδας γοητεύει τον κάθε επισκέπτη με τα υπέροχα δάση του, τιςρεματιές, τα γάργαρα νερά του και τα πανέμορφα χωριά του.

Εκδρομή στα καστανοδάση και στα ποτάμια που χαϊδεύουν τις πλαγιές στοπέρασμά τους… να μία Υγιεινή και ιδιαιτέρως ωφέλιμη σωματική «απόλαυση» , γιατί με τόση ομορφιά τριγύρω δέν μπορώ να την χαρακτηρίσω άσκηση.

Ένα πρωινό Κυριακής, αποφάσισα να αλλάξω Χρώματα. Οι 16 αποχρώσεις του Γκρι είναι κομμάτι της καθημερινότητας μου δε λέω, αλλά με κούρασαν. Η άχρηστη φωτιζόμενη υδρόγειος πάνω στο γραφείο μου, μου τράβηξε την προσοχή. Μια γυροβολιά και η άκρη του δείχτη μου δείχνει «Πάικο – Γρίβα». Βουνό , 70 από Θεσσαλονίκη, 47 από Κιλκίς, 20 από Γιαννιτσά, 19 από Πολύκαστρο , Ευκολότατη πρόσβαση από Εθνική οδό , Θα το Δοκιμάσω. Ανάβω Η/Υ , μπαίνω Βικιπαίδεια , ψάχνω «Γρίβα» , ψάχνω «Πάικο» …. Νάτα.!

—Το όρος Πάικο βρίσκεται στην Κεντρική Μακεδονία στα σύνορα των νομών Πέλλας και Κιλκίς με κορυφή την Γκόλα-Τσούκα σε υψόμετρο 1.650 μέτρα.

—Η Γρίβα είναι ένα χωριό του νομού Κιλκίς. Είναι κτισμένη στους πρόποδες της ανατολικής πλαγιά του όρους Πάικο σε υψόμετρο 470 μέτρων.

Τα δάση του αποτελούνται από οξιές, πεύκα, καρυδιές και καστανιές. Οι δασικοί δρόμοι περνούν από ξέφωτα με γρασίδι και μικρές λίμνες, μέσα από βαθιές κοιλάδες με οξιές και παλιές εγκαταστάσεις ανταρτών από τονπόλεμο, πολλά δασικά μονοπάτια με πηγές και ξύλινα γεφύρια.

Η Γρίβα, η Κάρπη, η Καστανερή, ο Πεντάλοφος ο Ομαλός ,τα Λιβάδια και άλλα αξιόλογα χωριά συνδυάζουν το πανέμορφο τοπίο με τους οργανωμένους χώρους δασικής αναψυχής.

(Διαδρομή)

ΓΡΙΒΑ – ΚΑΣΤΑΝΕΡΗ – ΛΙΒΑΔΙΑ – ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ

Η Γρίβα, 5 χλμ από τη Γουμένισσα, 470μ υψόμετρο που κατοικείται από το 817, όπως μαρτυρείτε από την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στην οποία διασώζονται ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες. Παραδοσιακές δεντροκαλλιέργειες, κτηνοτροφία και προϊόντα του δάσους είναι η ασχολία των κατοίκων. Τα παλαιότερα κτίσματα του γραφικού αυτού οικισμού έχουν φρουριακό χαρακτήρα με λιθόκτιστο περιμετρικό τοίχο, που μαρτυρεί το χαρακτήρα της περιοχής τα παλαιότερα χρόνια.

”Η διαδρομή μέχρι τη Γρίβα ανετότατη , δεν καταλαβαίνεις πότε έφτασες. Ορμητήριο το στο ξενοδοχείο «παρυφές». Με τέτοια θέα νομίζεις ότι δεν χρειάζεται να φύγεις ποτέ από δω. Στάση για τροφοδοσία στα μαγαζιά του χωριού ( Αναπάντεχη ποικιλία και προσιτές τιμές ) ένα καφεδάκι ή τσιπουράκι και από τη Γρίβα, στη Καστανερή μέχρι το οροπέδιο των Μεγάλων Λιβαδιών στα 1200 μ. είναι ένα διαρκές ξάφνιασμα. Τ’ αμπέλια, οι καστανιές φθάνουν μέχρι το δημόσιο ασφάλτινο δρόμο, πρόκληση για τον επισκέπτη, που στο διάβα του θα συναντήσει τους κτηνοτρόφους ή τους ξυλοκόπους του βουνού.

Δύο (2) χλμ μετά τη Γρίβα, σε ειρηνικό τοπίο, δεσπόζει το μοναστήρι των Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Το εντυπωσιακό χειροποίητο ξυλόγλυπτο τέμπλοτου παρεκκλησίου των Μυροφόρων είναι έργο πατέρων της ιστορικήςσέρβικης Μονής Ντέτσανι. Ο μόνιμος και πολύτιμος πνευματικός θησαυρόςτου Μοναστηριού, είναι τμήματα ιερών λειψάνων των τριών νεοφανώνμαρτύρων Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, που φυλάσσονται σεκαλαίσθητη λειψανοθήκη.

Βόρεια από τη Γρίβα βρίσκεται η Καστανερή μέσα σ’ ένα εξαίρετο φυσικόπεριβάλλον. Η ονομασία οφείλεται όπως είναι φανερό στα πολύτιμα δάσηαπό καστανιές που την περιβάλλουν. Σύμφωνα με την παράδοση οοικισμός δημιουργήθηκε πριν από 250 χρόνια από κτηνοτρόφους καιφυγόδικους που δεν άντεχαν την τουρκική κυριαρχία που υπήρχε στην περιοχή.

Στο δρόμο από Καστανερή για Μεγάλα Λιβάδια, μετά το Αγνάντι δεξιά, το Δασαρχείο έφτιαξε ένα ξύλινο παρατηρητήριο που βλέπει στο φαράγγι του Στραβοποτάμου. Αριστερά, δίπλα στον ξύλινο φράχτη και με κατεύθυνση παράλληλη με την άσφαλτο, αρχίζει μονοπάτι που διασχίζει το φαράγγι.

Καφεκίτρινα ξερόκλαδα οξιάς, ξεκολλούν με το φύσημα του αέρα από τα κλαδάκια τους, λικνίζονται με χάρη και ακουμπούν μαλακά στο χώμα, τον τελικό τους προορισμό. Το δάσος αραιώνει, τις πυκνές οξιές διαδέχονται ειρηνικά λιβάδια, ένα ήσυχο ρέμα λικνίζει τα πεντακάθαρα νερά του ανάμεσα τους. Άφθονες φτέρες γεμίζουν ολόκληρες πλαγιές με τα ζωηρά τους χρώματα και την λεβέντικη κορμοστασιά, γλυκαίνουν το τοπίο.

Το Πάικο σιγά-σιγά ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας με τα πυκνά υπέροχα δάση του, τις ρεματιές, τα γάργαρα νερά και τα λιβάδια του. Προσιτό, ειρηνικό και πανέμορφο. Διασχίζουμε το διάσελο και ένα διαφορετικό τοπίο ξανοίγεται μπροστά μας. Ορίζοντας ανοιχτός, χωράφια και λιβάδια, γύρω-γύρω κατάφυτες κορφές.

Έπειτα από 2 χλμ πορείας, καταλήγει στον χώρο αναψυχής Στραβοποτάμου, στην όχθη του ποταμού. Κιόσκια, παγκάκια με τραπέζια, κι ένα απίστευτο λιβάδι με γρασίδι σάς περιμένουν.

Οι φίλοι της κατασκήνωσης μπορούν να διανυκτερεύσουν σε σκηνές, καθώς ο χώρος έχει νερό, σκιά και άπλα. Από εκεί αρχίζουν και άλλες διαδρομές.

Νέος προορισμός περιπλάνησης τα Μεγάλα Λιβάδια και η γύρω περιοχή.Φωλιασμένο το μικρό χωριό στο προφυλαγμένο του οροπέδιο, ξυπνάει νωχελικά, καθώς οι πρώτες ακτίνες διαλύουν την πάχνη στα 1200μ.

Δεκάδες εργάτες είναι σκυμμένοι μέσα στα πατατοχώραφα και γεμίζουν μεγάλους κόκκινους σάκους, με τις φημισμένες πατάτες των Μ. Λιβαδιων.

Φτάνοντας στα Μεγάλα Λιβάδια, το δάσος δίνει τη θέση του στο γυμνό οροπέδιο. Εδώ η πάλαι ποτέ ανθούσα κοινότητα Βλάχων κτηνοτρόφων, αριθμούσε 4.000 κατοίκους και ήταν ο ένατος μεγαλύτερος οικισμός της

Στα τελευταία 12 χλμ της διαδρομής θα διασχίσετε τα περίφημα πατατοχώραφα του Πάικου και έπειτα από δασικές εκτάσεις θα φτάσετε στον Αρχάγγελο, στα βόρεια του βουνού, που φιλοξενεί την Ιερά Μονή του Αρχάγγελου Μιχαήλ, με μοναδική θέα στη Τζένα και το Πίνοβο, βουνά – συνοριοφύλακες της χώρας από Βορρά.

Διαμονή

Στη Γρίβα: Στο ξενοδοχείο «παρυφές» http://www.paryfes.gr/ (Τηλ.2343042615 fax:2343042815) σε λόφο με ειδυλλιακή θέα , τον κάμπο του Κιλκίς και ολόκληρο το Πάικο στην Πλάτη.

Στα Μεγάλα Λιβάδια: Στον κοινοτικό ξενώνα «Μοσχόπολις» (τηλ.23430-25.304) στην πλατεία του χωριού.

Στον Αρχάγγελο: Στα δωμάτια της κας Σουλτάνας (τηλ. 23840-73.277).

Στην καλύβα του Δασαρχείου: Στην τοποθεσία Βαλέορβο. (πληροφορίες στο Δασαρχείο Γουμένισσας τηλ. 23430-41.207).

…επιμέλεια, ενσωμάτωση…Κόιος Αθ. Χρήστος

Πηγή… http://walking-greece.ana-mpa.gr

(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

...Η Μουσική της Γρίβας...Μέρος 1ο

Η παραδοσιακή μουσική της Γρίβας έχει βαθιές ρίζες και μακραίωνη ιστορία.
Δεν θα ψάξουμε την πηγή του μουσικού αυτού Χείμαρου αλλά την πλημμύρα συναισθημάτων που δημιουργεί στο θροϊσμά της.
Οι ζωηρές νότες, γεμάτες ιστορικές αλήθειες βγαλμένες απο την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της, σε συνεπαίρνουν σε ταξίδια άλλα.

Αρχίζουμε λοιπόν το Μουσικό μας Οδοιπορικό και προσφέρουμε τους Μοναδικούς ήχους της Γρίβας, έτσι όπως εκούγονται μέσα απο τα Χάλκινων του ΣΕΡΚΟΥ...καλό μουσικό ταξίδι σε όλους...!

Αριθμός τραγουδιών : 20

Λίστα Τραγουδιών : 01 ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ, 02 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, 03 ΓΕΝΟΒΕΦΑ, 04 ΓΚΑΙΝΤΑ, 05 ΧΑΣΑΠΟΣΕΡΒΙΚΟ, 06 ΛΕΒΕΝΤΙΚΟ, 07 ΜΠΑΙΤΟΥΣΚΑ, 08 ΠΟΥΣΝΙΤΣΑ, 09 ΖΩΝΑΡΑΔΙΚΟ, 10 ΠΟΥΣΤΕΝΟ, 11 ΟΥΛΕΪΜΑΝΟΒΟ, 12 ΣΑΡΑΚΙΝΑ, 13 ΖΑΪΚΟ, 14 ΠΟΠΟΒΑ ΚΕΡΚΑ, 15 ΣΤΟΓΙΑΝΙΤΣΕ, 16 ΠΑΤΡΟΥΝΙΝΟ, 17 ΤΙΚΦΕΣΝΙΝΟ, 18 ΜΠΑΪΝΤΟΥΣΚΙΝΟ, 19 ΜΠΟΥΦΤΣΑΝΚΟ, 20 ΤΡΙΒΕ ΠΑΤΙ.

Rapidshare link :http://rs638l34.rapidshare.com/files/234953525/Horoys_tis_grivas_me_Ta_Halkina_toy_Serkoy.rar

...Διάθεση & επιμέλεια μουσικής...Κιόσης Δημήτρης

(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή και Αναδιανομή της Μουσικής με κάθε μέσο.

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

...Η Μουσική της Γρίβας...Μέρος 2ο

...η Μουσική, σύμφωνα με τους Αρχαίους ημών προγόνους "εξημέρωνε ακόμα και τα ζώα" με την μαγεία της.
Οι νότες της σε συνεπαίρνουν και σε ταξιδεύουν σε μέρη του μυλαού σου γεμάτα χαρά και εφορία.
...έτσι κι εμείς σήμερα αποφασίσαμε να προσφέρουμε τους Μοναδικούς ήχους των Χορών της Γρίβας μέσα απο την "Πνοή" των Χάλκινων του ΣΕΡΚΟΥ...καλό μουσικό ταξίδι σε όλους...!

Αριθμός τραγουδιών : 26

Λίστα Τραγουδιών : 01. Νυφιάτικο, 02. Πουσιντνίτσα, 03. Μπάη - Αποστόλη, 04. Του γάμου, 05. Σουλειμάν Αγάς, 06. Όταν ανθίζουν οι οξυές, 07. Παιντούσκα, 08. Ράικο, 09. Λένω Μόμε, 10. Γκάιντα, 11. Σύρε - Σύρε, 12. Στάνκενα, 13. Αντικρυστός, 14. Αυτοσχεδιασμός, 15. Τίνος είναι η νύφη, 16. Άνοιξε Ελένη, 17. Κίτου μαρ' κίτου, 18. Τρία βήματα, 19. Κακόμοιρο χωριό, 20. Τικφέσο, 21. Που έχει δυνατό ρακί, 22. Λυκόφως, 23. Πατρούνινο, 24. Φύσηξε αεράκι, 25. Πολύχρωμες κάλτσες, 26. Δύο τρελλονέοι.

Rapidshare link :
http://rs353tl3.rapidshare.com/files/234940799/Ta_Halkina_toy_Serkoy_se_Horoys_tis_grivas.rar

...Διάθεση & επιμέλεια μουσικής...Κιόσης Δημήτρης


(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή και Αναδιανομή της Μουσικής με κάθε μέσο.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

...το κουρμπάνι στη Γρίβα, της Αναλήψεως...

Στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου στη Γρίβα, οι κάτοικοι την ημέρα της Αναλήψεως, γιορτάζουν το «κουρμπάνι».


Το «κουρμπάνι» (1) , δηλαδή το συμποσιακό φαγητό κοινής εστιάσεως των χριστιανών (2) , είναι κληρονομικό έθιμο. Σύμφωνα με το έθιμο οι κάτοικοι του χωριού -μια φορά το χρόνο- με κοινή χρηματική συνεισφορά των ή από τάματα των πιστών , αποφάσιζαν όλοι μαζί να φτιάξουν φαγητό «περί υγείας» (3) αφιερωμένο στα παιδάκια του χωριού (4).
Οι προσφορές είναι αρνάκια και όλες οι νοικοκυρές του χωριού, όπως συνηθίζεται τα μαγειρεύουν.
Η ημέρα ξεκινά στις 08:30 με την Θεία Λειτουργία στο Ναό όπου ευλογείται ο άρτος του κουρμπανιού που προσφέρεται από τις γυναίκες (είτε αυτός αγοράστηκε είτε ζυμώθηκε παραδοσιακά). Έπειτα συγκεντρώνονται 21 ή 27 αρνάκια (…ή από προσφορές ή από συμπληρωματική δωρεά τις εκκλησίας ), το Λάδι, τα πράσινα κρεμμύδια, το κόκκινο πιπέρι και ο δυόσμος.
Αφού σφαχτούν τα αρνάκια, τα τεμαχίζουν και τα μαγειρεύουν σε μεγάλα καζάνια. Στην συνέχεια προσθέτουν τα πράσινα κρεμμύδια, αλάτι, κόκκινο πιπέρι και δυόσμο, ετοιμάζοντας έτσι το «κουρμπάνι».
Τα εντόσθια και οι συκωταριές τηγανίζονται χωριστά και στις 12:00 έρχονται τα παιδιά του χωριού να γευματίσουν με τον άρτο που τους μοιράζεται.
Στους ήχους της καμπάνας, 3 το μεσημέρι, «ο Ιερέας ευλογεί το φαγητό» (5) δίνοντας έτσι την έναρξη της μοιρασιάς του φαγητού. Στην αρχή οι γυναίκες και τελευταίοι οι άντρες, οι οποίοι και προσφέρουν χρήματα στην εκκλησία εκφράζοντας έτσι και έμπρακτα τις ευχαριστίες τους. Όλοι υπομονετικά περιμένουν την σειρά τους. Η προσέλευση δε όλων των κατοίκων στον αυλόγυρο της εκκλησίας τους δένει και διατηρεί το έθιμο των πατεράδων και των παππούδων μας ζωντανό.
Το έθιμο διατηρείται για αιώνες και έφτασε μέχρι την εποχή μας ως μέσον εξασφάλισης των αγαθών και της ίδιας της ζωής. Δεν πρέπει εξάλλου να παραβλέπεται ο ψυχαγωγικός – συμποσιακός χαρακτήρας του κουρμπανιού σε μία εποχή λιτοδίαιτης φτώχιας και στέρησης παλαιοτέρων χρώνων.

(1) Κουρμπάνι – προέρχεται από την τουρκική λέξη kurban, που σημαίνει θύμα – λέγεται το ζώο που θυσιάζεται, καθώς και η θυσιαστική λειτουργία στο σύνολο της.
(2) Η διανομή του κρέατος, μαζί με άρτο, προσδίδει στο κουρμπάνι χαρακτήρα θρησκευτικού γεύματος, ανάλογου με τις «αγάπες» των πρώτων χριστιανικών χρόνων.
(3) Εικάζεται ότι επί τουρκοκρατίας κακό έπληξε το χωριό από μεγάλη αρρώστεια και μεταξύ άλλων τα παιδιά πέθαιναν και από ασιτία. Oι γονείς των παιδιών στράφηκαν στην εκκλησία και για να σταματήσει αυτό το κακό και έδωσαν ως τάμα αρνάκια για να φτιάξουν το κουρμπάνι.
(4) Παράλληλα βέβαια λειτουργεί στο όλο έθιμο και απόηχος αρχαϊκών αντιλήψεων και δοξασιών, που δίνουν στο κρέας εξαίρετες ιδιότητες δύναμης και υγεία.
(5) Το κουρμπάνι με μορφή κοινής εστιάσεως, έχει γίνει ευρύτερα αποδεκτό και από την Εκκλησία, η οποία και ευλογεί, όπως είδη σημειώθηκε, το κρέας με ειδική ευχή: «Επίσκεψαι, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, τα εδέσματα των κρεών και αγιάσον αυτά…».


σ.σ Συντάκτη : Λέγεται, από τους παλαιότερους, ότι επι Τουρκοκρατίας δώθηκε εντολή από τον Μπέη να σταματήσει το έθιμο με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να αρρωσταίνουν ξανά και να πεθαίνουν. Έτσι επετράπη πάλι η συνέχισή του.


Κατόπιν έρευνας καταλήγω στά εξής Ιστορικά συμπεράσματα :

Το έθιμο εδραιώθηκε επί τουρκοκρατίας όταν οι Τούρκοι επέτρεψαν στους Έλληνες θρησκευτική εκδήλωση ανάλογη με τη δική τους "το Μπαΐράμι". Οι Έλληνες μην έχοντας άλλη ευκαιρία για συγκέντρωση , δέχτηκαν ευχαρίστως το έθιμο στη γιορτή του Αγίου Αθανασίου, επεκτείνοντάς το μάλιστα και στη γιορτή της Αναλήψεως.


Εθιμοτυπία...Κόϊου Αννα

Επιμέλεια, Έρευνα ... Κόϊος Αθ. Χρήστος


(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

...Ελλήνων δρώμενα – ΕΤ3 – Χάλκινα στο δρόμο...

Στον προαύλιο χώρο της Εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου Γρίβας ξεκίνησε το ταξίδι των μουσικών της Γουμένισσας στην εκπομπή που προβλήθηκε την Κυριακή 26 Απριλίου 2009, στις 11.30, η εκπομπή της ΕΤ3 «Ελλήνων Δρώμενα».
Η εκπομπή συνοδεύει τις κομπανίες των Κυριάκου Ντομάτα και Στέφανου Γιάντση, καταγράφει την κεφάτη πορεία τους και παρουσιάζει τη ζωή των πλανόδιων μουσικών, που χαρίζουν κέφι και παρασύρουν σε χορό, διατηρώντας ζωντανή την αυθεντική μουσική παραγωγή των «χάλκινων» οργάνων.

Έρευνα-κείμενα- σκηνοθεσία: Αντώνης Τσάβαλος
Φωτογραφία: Θωμάς Γκίνης
Μοντάζ: Δημήτρης Νικολόπουλος, Μελέτης Πόγκας


Επιμέλεια ... Κόϊος Αθ. Χρήστος
(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.

…Ηλεκτρονική Εφημερίδα της Γρίβας…

…σήμερα 15 Μαΐου 2009 , κάνουμε έναρξη εκτύπωσης της…Ηλεκτρονική Εφημερίδα της Γρίβας…….. χωρίς μουντζούρες..!
Κατασκευάστηκε και ειδικός χώρος ΔΩΡΕΑΝ διαφήμησεις των Επιχειρήσεων τις Γρίβας...μάθετε περισσότερα στο.......http://grivanews.wordpress.com/ (Διαφημίσεις).

Ο Εκδότης
Κόϊος Χρήστος koioschristos@gmail.com

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

...Η γιορτή της Μητέρας στη Γρίβα...

...μόλις 1 εβδομάδα συμληρώθηκε απο τα Εγκαίνια, 12 Μαΐου 2009 έλεγε το Ημερολόγιο του "Συλλόγου Γυναικών Γρίβας" και η δραστήριες Γυναίκες μας, βάλανε τις ποδιές , αλευρώθηκαν, μαγειρέψανε, καπνιστήκανε και οργανώσανε μία καταπληκτική γιορτή για τη Μητέρα.

Η κατάμεστη αίθουσα του Συλλόγου μαρτυρά μόνο επιτυχία της εκδήλωσης.

Μέλη και Φίλες του Συλλόγου έδωσαν Βροντερό παρών σε μία εκδήλωση που ξεχύλιζε απο σεβασμό στο υπέρτατο πλάσμα αγάπης και αδιδιοτελούς προσφοράς τη "ΜΗΤΕΡΑ", την ζωογόνο πηγή ψυχικής ηρεμίας και δυναμής, το απάγγειο κάθε ανθρώπου.

Η γιορτή κινήθηκε...ανάμεσα στο ζεστό καλωσόρισμα της Προέδρου,την εορταστική ομιλία της προσκληθείσας Κας Νάνσης Πετρίδου (Χειρουργό Οδοντίατρο) μέχρι την αποκάλυψη της Μαγειρικής τέχνης και την Γριβιώτικη Φιλοξενία με τα Κλασσικά πλέον "ΓΕΜΑΤΑ ΛΙΧΟΥΔΙΕΣ ΜΠΟΥΦΕ"

...και σαν μην έφταναν όλα αυτά...μοιράστηκαν και Γλαστράκια στις αποχωρούσασσες, δίνοντας Οικολογικό προφιλ στην εκδήλωση, κάτι που έχουμε όλοι τόσο ανάγκη.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους τα μέλη του συλλόγου Γουμενισσιωτών Κα. Σαμαρά Ευριδίκη και Κα. Καραδολάμη Έλενα καθώς επίσης και η πρόεδρος του Συλλόγου Γουμενισσιωτών Κατοίκων Θεσσαλονίκης Κα. Σαμαρά Καλλιόπη .

Το Δ.Σ. του Συλλόγου αποτελούν :
Πρόεδρος: Κικίρη Δήμητρα
Αντιπρόεδρος: Δίτση Δήμητρα
Γραμματέας: Μπόικου Μαρία
Ταμίας: Κιόση Πασχαλίνα
Μέλη :Ζέγλη Αικατερίνη, Κιόση Ζωή, Μίσκου Ιφιγένεια.

...Ευχόμαστε στις Γλυκές Μανούλες όλου του Κόσμου να είναι Καλά !

...επιμέλεια Κόϊος Αθ. Χρήστος

(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.

Αρθρο της Εφημερίδας "ΕΙΔΗΣΕΙΣ" του Νομού Κιλκίς (Μπράβο στη Γρίβα)

...ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ...(Αθήνα 14-5-2009)

Απόκομμα εφημερίδας ...
http://rs301l32.rapidshare.com/files/232859743/Eidiseis_Griva_13-05-2009.pdf
Διάθεση φύλλου των "ΕΙΔΗΣΕΩΝ" ... Κώστας Τερζενίδης

Σε δεύτερο κατά σειρά άρθρο της Εβδομαδιαίας Εφημερίδας "ΕΙΔΗΣΕΙΣ" του Νομού Κιλκίς (Αρ.Φύλλου 858 - Τετάρτη 13 Μαΐου 2009 ) βρίσκουμε ξανά σχετική αναφορά για τη Γρίβα...με Θέμα : "Μπράβο στη Γρίβα"...

...διαβάζουμε...
"Αξίζει κάθε έπαινο η προσπάθεια των κατοίκων της Γρίβας,που μπόρεσαν απο μόνοι τους να στήσουν μια Ιστοσελίδα, προβάλοντας το μικρό και όμορφο χωριό του Πάικου σε όλον τον Κόσμο.
Αξίζει η προσπάθεια αυτή να στηριχθεί απο όλους.
Αναζητήστε τη Γρίβα στο http://griva-kilkis.blogspot.com/" ...πλέον...!

σ.σ. Δημιουργού.....
1.)'Αξιοι. Χωρίς ίχνος Υπεροψίας, ΟΛΟΙ οι Γριβιώτες είμαστε στη Συμβουλευτική διάθεση όσων επιθυμούν να μάθουν το τρόπο ... "κάντα όλα μόνος σου".
Δεχόμαστε την ειλικρινή και πρώτη αγάπη του Προσωπικού των "ΕΙΔΗΣΕΩΝ" του Νομού Κιλκίς, και προσωπικά τον Κο. Κώστα Τερζενίδη, για την προβολή, παραχώρηση αποκόματος Εφημερίδας και τήν χείρα υποστήριξης που απλώνει...ΝΑΙ τείνουμε προς επαφή.......;)
2.)Επίσημη ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ της Γρίβας http://www.griva-kilkis.gr/


..επιμέλεια Κόϊος Αθ. Χρήστος


Χωριά του Πάικου κοντά στη Γρίβα...

Η Γρίβα μπορεί να είναι το Μεγαλύτερο χωριό του Πάικου , αλλα τα Χωριά του Πάικου είναι εξίσου Όμορφα και Γραφικά....ας τα δούμε ένα - ένα..:

Το Πεντάλοφο, το μικρό χωριό, ολοζώντανο από θρύλους, παραδόσεις αλλά και καλό κρασί, έχει καλά φυλαγμένο στις αγκάλες του το μοναστήρι του Όσιου Νικόδημου, προσφέροντας ανάταση ψυχής και σώματος.

Ο Ομαλός η μικρή αγαπημένη του Βουνού.Τοπικές παραδόσεις,πλούσια βλάστηση μοναδικό τοπίο κάνουν τον Ομαλό την μικρή Πριγήπισσα του Πάικου.
Το Σκρα, καταγεγραμμένο στην ιστορία από το 1452 και ονομαστό από τη Μάχη του Σκρα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, με δόξα που ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα, με τον περήφανο γέρο-πλάτανο στη πλατεία του χωριού και τους απρόσιτους στο διάβα καταρράκτες, σπανίζει σε ομορφιά και χάρη.

Η Καστανερή, η αετοφωλιά του Πάικου, σε πλαγιά γαντζωμένη, λες και κρατιέται από τις αμέτρητες καστανιές, σμίγοντας με τα κέδρα και τις οξιές, με τα δαντελωτά δρομάκια και τις γραφικές ταβέρνες, με το παρεκκλήσι του προφήτη Ηλία, πού 'χει ιδιόμορφες αγιογραφίες στέκει ψηλά και μας θωρεί περήφανη και αγέρωχη.
Σχετικό Βίντεο :
http://www.ert.gr/menoumellada/videos/makedonia/stin-kastaneri-kilkis./details.htm


Η Κάρπη, ψηλά στο Πάικο, με το μαύρο ρέμα της και τις κρεβατίνες των καπνών σκαρφαλωμένες στα σπίτια.

Τα Λιβάδια, η μοναδική κοινότητα του νομού, με κατοίκους από τη Μοσχόπολη, κρυμμένη σε οροπέδιο του Πάικου, φημίζεται για τις νόστιμες πατάτες της και για το αντάμωμα των βλάχων.

Η Κούπα, με την εκκλησία ως μνημείο πολιτιστικής αξίας, με τα πυκνά δρυοδάση και φυσικά σπήλαια , με το ξινό ιαματικό νερό και απομεινάρια της ιστορίας του ΕΛΑΣ, με αγριοφράουλες να οργιάζουν κάτω στη ρεματιά του φαραγγιού, επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις στους τολμηρούς περιηγητές και εκδρομείς.
Σχετικό Βίντεο:

Ο Φανός, με όνομα παρμένο από τη φανταχτερή του θέση στη κορφή ενός βράχου, με ονομαστό ρακί του "Μαγιαντάρ" από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, συνεχίζοντας την παράδοση παράγοντας οικολογικό κρασί και παραδοσιακό ψωμί, έχει κρυμμένο από τις γυναίκες του χωριού το μυστικό της τέχνης των υφαντών χαλιών.


Το Χαμηλό, που 'χει γραμμένη την ιστορία της Ελλάδος στο λόφο του Ραβινέ από το 1917.


'Ονομα Χωριού_________ Υψόμετρο

Κάρπη _________________365μ.
Πεντάλοφος _____________348μ.
Ομαλός ________________548μ.
Καστανερή _____________765μ.
Μεγάλα Λιβάδια ________1200μ.

* Συμπλήρωση Περισοτέρων Στοιχείων να γίνεται στο Χώρο των Σχολίων στο Τέλος του Άρθρου.

...επιμέλεια Κόϊος Αθ. Χρήστος

(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.


Αρθρο της Εφημερίδας "ΕΙΔΗΣΕΙΣ" του Νομού Κιλκίς (Η Γρίβα στο Διαδύκτιο)

...ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ...(Αθήνα 6-5-2009)



Απόκομμα εφημερίδας ...

http://rs720l33.rapidshare.com/files/232859627/Eidiseis_Griva_06-05-2009.pdf

Διάθεση φύλλου των "ΕΙΔΗΣΕΩΝ" ... Κώστας Τερζενίδης


Σε άρθρο της Εβδομαδιαίας Εφημερίδας "ΕΙΔΗΣΕΙΣ" του Νομού Κιλκίς (Αρ.Φύλλου 857 - Τετάρτη 6 Μαΐου 2009 ) βρίσκουμε σχετική εγγραφή για την Γρίβα...με Θέμα :

"Η Γρίβα στο Διαδύκτιο"...

...διαβάζουμε...
" Το χωριό Γρίβα, στο γραφικό Πάϊκο,βρίσκεται πια και στο διαδίκτυο. Η Ιδιωτική προσπάθεια ΟΛΩΝ των κατοίκων του χωριού άρχισε σιγά σιγά να ποδιδει καρπούς.Μέχρι το εγχείρημα να ορθοποδήσει και μετά να αρχίσει δειλά δειλά τα βηματάκια του,θα χρειαστεί υποστήριξει.οι κάτοικοι της Γρίβας προσβλέπουνε στην δεδηλωμένη τόσων χρόνων αγάπη όλων.http://griva-kilkis.blogspot.com/ , http://www.facebook.com/group.php?gid=79942058472" .

σ.σ. Δημιουργού...η αμέριστη Υποστήριξη των Γριβιωτών υπήρξε Δεδομένη , Εμφανέστατη, Παραγωγική και Αρκετή . Ευχαριστούμε θερμά τις "ΕΙΔΗΣΕΙΣ" του Νομού Κιλκίς, για την προβολή, παραχώρηση αποκόματος Εφημερίδας και τα καλά τους λόγια.

..επιμέλεια Κόϊος Αθ. Χρήστος

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

...εγκαίνια της “ΣΤΕΓΗΣ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΡΙΒΑΣ”...



Την Κυριακή 3 Μαΐου 2009 , παρά τις ασταθείς καιρικές συνθήκες , στα πλάισια τών εκδηλώσεων του πανηγυριού του “Αγίου Αθανασίου” στη Γρίβα έγιναν τα εγκαίνια της “ΣΤΕΓΗΣ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΡΙΒΑΣ”. Το τελετουργικό έγινε από τον Παπα-Γιάννη Τάνκο Ιερέα του χωριού.

-Προβλήθηκε το «Μουσείο» του συλλόγου όπου εκτέθηκαν πολλά αντικείμενα σχετικά με την μακροχρόνη ιστορία και παράδοση του χωριού.


-Πρωτοτυπία υπήρξε το μοίρασμα φυλλαδίων από τις Γυναίκες του Συλλόγου με θέμα το «Γάμο», δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την άρρηκτη σχέση Γριβιωτών με την Οικογένεια.
Το Νυφικό της Δεκαετίας του ΄40 τράβηξε τα βλεμματα όλων και συγκίνησε.


μαγειρική τέχνη είχε και αυτή την Τιμητική της, με πλήθος τοπικών εδεσμάτων, που έκαναν τους παρευρισκόμενους να θαυμάσουν την κουζίνα του Χωριού και να εκθειάσουν την τέχνη και την ικανότητα των Γυναικών.
"Μυστικές Συνταγές ΔΕΝ Αποκαλύφτηκαν"

-Η Πρόεδρος του Συλλόγου, Κικίρη Δήμητρα καλωσόρισε τον Δήμαρχο Γουμένισσας Κο Στυλιανό Παπαπαναγιώτου και την Αντιδήμαρχο πολιτιστικών Κα. Παλάνη Μαρία στις εκδηλώσεις καθώς και όλους τους Φίλους της Γρίβας με σύντομη ομιλία.

-Κάτω από τους παραδοσιακούς ήχους της ορχήστρας των Χάλκινων της Γουμένισσας, του Αργύρη Μάντσιου, η Χορευτική Ομάδα Δυτικής Θεσ/νίκης το «ΣΕΡΓΙΑΝΙ» , το Χορευτικό Συγκρότημα Πέλλας, το Χορευτικό της Κάρπης, το Χορευτικό του Άσπρου και το «Παιδικό χορευτικό τμήμα της Γρίβας» χόρεψαν παραδοσιακούς Χορούς με βραβεία την διατήρηση των παραδόσεων των, την αγάπη του κόσμου και μία ανθοδέσμη.


«Παιδικό χορευτικό τμήμα της Γρίβας»



...Επιμέλεια Κόϊος Χρήστος...
...Φωτογραφίες Αντωνίου Ανδρέας...

(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

...ΤΡΑΙΝΑ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ, ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ, ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ...

Αναρωτιέσται άραγε πως θα φτάσετε στην Πανέμορφη Γρίβα, να χαρείτε της Ομορφιές της.

Τα μεγευτικά της τοπία, τα καφέ, τις Ψησταριές, τα παραδοσιακά καφενεία στην πλατεία με το αιωνόβια πλατάνια, μια εκδρομή στο μαγευτικό Πάικο και να Διανυκτερεύσετε στα καταλύματα της. ;

Να Προσκυνησετε στον Αγιο Αθανάσιο και την Μονη Αγίου Ραφαήλ,Νικόλαο και Ειρήνης...


Κλικ για μεγένθυνση φωτό

Με αυτοκίνητο :
Από την Αθήνα μέσω Εθνικών οδών GR-1 / E75 μέχρι τον κόμβο στο Πολύκαστρο. (537 Χμ.)
Από τον κόμβο του Πολυκάστρου προς Γουμένισσα (19 Χμ.)
Από τη Γουμένισσα (4 Χμ.)
Από τη Θεσσαλονίκη μεσω Εθνικής οδού E86 για Γέφυρα, E75 μέχρι τον κόμβο του Πολυκάστρου ή E86 (μετά 1Χμ.) από κόμβο Νέας Πέλλας (70Χμ.)
Από Ηγουμενίτσα μέσω Εθνικών οδών GR-4/GR-2/E90 (Εγνατία οδός) προς κόμβο Χαλάστρας και κατόπιν Εθνική Οδός 1 E75 προς κόμβο Πολυκάστρου. (598 Χμ.)
Απο Αλεξανδρούπολη μέσω Εθνικών οδών GR-4/GR-2/E90 (Εγνατία οδός) προς κόμβο Χαλάστρας και κατόπιν Εθνική οδός E75 προς κόμβο Πολυκάστρου. (627 Χμ.)
Από Π.Γ.Δ.Μ. μέσω κατόπιν Εθνικής οδού E75 προς κόμβο Πολυκάστρου. (29 Χμ.)

Με Λεωφορείο :
Από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη και κατόπιν με το ΚΤΕΛ ΚΙΛΚΙΣ προς Γουμένισσα (593 Χμ.)

Με Τραίνο :
Με τον ΟΣΕ προς Θεσσαλονίκη και κατόπιν με το ΚΤΕΛ ΚΙΛΚΙΣ προς Γουμένισσα. (589 Χμ.)
Με Τραίνο από την Ευρώπη προς το σταθμό Πολυκάστρου και κατόπιν με το ΚΤΕΛ ΚΙΛΚΙΣ προς Γουμένισσα.

Με Αεροπλάνο :
Πτήση προς το Διεθνές Αεροδρόμιο Μακεδονία για Θεσσαλονίκη (SKG) κατόπιν με το ΚΤΕΛ ΚΙΛΚΙΣ προς Γουμένισσα. (589 Χμ.)
Ιδιωτική πτήση στο Αεδρόμιο Πολυκάστρου και κατόπιν με το ΚΤΕΛ ΚΙΛΚΙΣ προς Γουμένισσα.(581 Χμ.)


...Επιμέλεια Κόϊος Χρήστος...


(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

...Περιφορά της Εικόνας του Χωριού...

Την 2α Μαΐου έγινε η περιφορά της εικόνας του Αγίου Αθανασίου του Μέγα στο Χωριό.

Όπως κάθε χρόνο τιμάται η Μνήμη της Κοίμησης του Αγίου Αθανασίου με Περιφορά, Δοξολογία και Προσκύνημα των Πιστών στο προαύλιο χώρο του Ναού.



...έναρξη της Περιφοράς της εικόνας....


...περιφορά στα γραφικά στενάκια του χωριού



...η περιφορά της εικόνας γίνεται πάντα με την συνοδεία των "χάλκινων"*


...η εικόνα του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου



...δοξολογία


...οι πιστοί δίνουν βροντερό παρόν κάθε χρόνο


...το προσκύνημα των πιστών ... με υπομονή και ευλάβεια


...ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και του Χρόνου Με Υγεία....


Φωτογραφίες Σύνταξη Επιμέλεια ...Δόιος Κ. Γιώργος


(c) ... Κόϊος Αθ. Χρήστος ....Απαγορεύεται η Αντιγραφή των Φωτογραφιών και του Κειμένου με κάθε μέσο.