Η Γρίβα ανήκει αμπελοοινικά στην περιοχή της Γουμένισσας.
Από τους πρώτους κιόλας αιώνες της τουρκοκρατίας οι κάτοικοι της ασχολούνταν με την αμπελουργία και την οινοποίηση.
Με τις ερυθρές οινοποιήσιμες ποικιλίες, «πιπόλκα» (ξινόμαυρο), νεγκόσκα και φαρτσάλο, παράγονταν φημισμένα μαύρα ταννινούχα κρασιά.
Η οινοποίηση γινόταν είτε στα κελάρια της Γρίβας, για την οικογενειακή κυρίως κατανάλωση, είτε στη Γουμένισσα σε μεγάλες εγκαταστάσεις οινοποίησης.
Το κρασί το εμπορεύονταν οι Γουμεντζιανοί ντόπιοι οινέμποροι είτε Εβραίοι μεγαλέμποροι από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι το διακινούσαν με την ένδειξη της προέλευσης του (ΠΟΠ) στο μακεδονικό χώρο αλλά και πέρα από αυτόν.
Τα στέμφυλα αποστάζονταν στη συνέχεια στα πέντε ‘’καζάνια’’ του χωριού για την παραγωγή τσίπουρου και γκράπας.
Οι κάτοικοι της Γρίβας δούλευαν συχνά στα αμπέλια της Γουμένισσας, ειδικά κατά την περίοδο των σκαψιμάτων, οπότε και υπήρχε μεγάλη ανάγκη εργατικών χεριών.
Γριβιώτες ήταν τέλος οι φημισμένοι τεχνίτες βαρελάδες, οι οποίοι, περιφερόμενοι πριν τον τρύγο από κελλάρι σε κελλάρι, κατασκεύαζαν όλο τον οινοποιητικό της περιοχής με ξύλο καστανιάς και τον επιδιόρθωναν αν ήταν αναγκαίο.
Η αμπελοκαλλιέργεια πέρασε μακρά περίοδο ύφεσης, αφού στις αρχές του αιώνα ο αμπελώνας της περιοχής καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς από τη φυλλοξήρα. Χάρις στην πίστη και την επιμονή κάποιων αμπελουργών καθώς και τις προσπάθειες της εταιρείας Μπουτάρη, στα τέλη της δεκαετίας του ’60 άρχισαν εντατικές νέες φυτεύσεις αμπελώνων με γραμμική μορφή και το 1979 αναγνωρίστηκε η Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητος «ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑ» πασίγνωστη πλέον σε Ολόκληρο την Ευρώπη.
Η Γρίβα ανήκει στην αμπελουργική ζώνη που περιλαμβάνει επίσης την κτηματική περιοχή του Δήμου Γουμένισσας και των Δημοτικών Διαμερισμάτων Καστανερής,Κάρπης, Πενταλόφου, Γερακώνας, Φιλυριάς, Πολυπέτρου, Στάθη και Γοργόπης.
Στις ανατολικές πλαγιές του Πάικου και σε λόφους με απαλές κλίσεις, βρίσκεται ο κύριος όγκος του αμπελώνα της ζώνης Γουμένισσας, 2000 στρέμματα φυτεμένα με τις ερυθρές οινοποιήσιμες ποικιλίες σταφυλιών ξυνόμαυρο και νεγκόσκα. Τα αμπέλια δεν αρδεύονται και η μέση στρεμματική απόδοση είναι 800 κιλά. Με τη συνοποίηση των δύο ποικιλιών σε αναλογία 3:1 περίπου, παράγεται ο οίνος Ο.Π.Α.Π. «ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑ».
Ακολουθείται η κλασσική ερυθρά μέθοδος οινοποίησης, η παλαίωση γίνεται σε δρύινα βαρέλια και το κρασί ωριμάζει τουλάχιστον ένα έτος πριν φτάσει στην κατανάλωση.
Στην περιοχή δραστηριοποιούνται: η εταιρεία ‘’Ι. ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ & ΥΙΟΣ Οινοποιητική Α.Ε.’’ και οι οινοποιοί Χρ. Αϊδαρίνης, Θωμάς Λίγας και Τίτος Ευτυχίδης. Καθώς και Πλήθως μικρών οινοποιών που παράγουν κρασί με "Οικογενειακή Γλυκάδα".
Οι τρεις πρώτοι είναι μέλη των Δρόμων του Κρασιού Μακεδονίας.
Προστάτης Άγιος των ντόπιων αμπελουργών είναι ο Άγιος Τρύφων, η μνήμη του οποίου γιορτάζεται την 1η Φεβρουαρίου στη Γρίβα με πληθώρα εθιμικών πρακτικών, όπως: αποχή από την εργασία στα αμπέλια, αγιασμό στις τέσσερις γωνιές του κάθε αμπελώνα, ώστε να σχηματίζεται σταυρός.
Τόπος προικισμένος από τη φύση με τόση ήμερη ομορφιά, η Γρίβα έχει να επιδείξει επίσης την ξεχωριστή γοητεία ενός παραδοσιακού τρόπου ζωής που αντιστέκεται ακόμη. Ο επισκέπτης προσκαλείται να ανακαλύψει,μεσα απο τις Πληθείς Ιστορίες των Γερόντων, πώς εργάζεται ένας παραδοσιακός τεχνίτης (σιδεράς, σαγματοποιός, σαμαράς, πεταλωτής, υδροτρίβης, καλαθοπλέχτης, αποσταγματοποιός, τυροκόμος, μυλωνάς, υφάντρα, κατασκευαστής ξυλόγλυπτων κ.α.).Εδω, λένε, γίνονται τα καλύτερα γλέντια με τους παλιούς χορούς και τα τραγούδια που κρατάνε τα ξεχασμένα έθιμα στον κύκλο του χρόνου, πού λένε τις καλύτερες ιστορίες και ποιες είναι οι ωραιότερες διαδρομές...στο Πάικο,το βλογημένο αυτό Βουνό.
(c) ...Κόϊος Αθ. Χρήστος....Απαγορεύεται η Αντιγραφή του Κειμένου με κάθε μέσο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου