Εντόπια, η Μακεδονική Ελληνική διάλεκτος … αυταπόδεικτα !

Η γλώσσα, την οποία οι πάσης φύσεως άσχετοι ονομάζουν Σλαβομακεδονική, είναι η Μακεδονική Ελληνική διάλεκτος. Είναι μια από τις αρχαίες Ελληνικές διαλέκτους, την Ιωνική, την Αιολική, την Αττική και την Δωρική με την οποία συγγενεύει.

Ο πρώτος Μακεδόνας που ασχολήθηκε με τα εντόπια είναι ο Κωνσταντίνος Τσιούλκας. Γεννήθηκε στην Κορησσό Καστοριάς το 1845. Μετά την αποφοίτησή του από το βασικό σχολείο του χωριού του συνέχισε τις σπουδές του ως υπότροφος του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου, στο Γυμνάσιο Καστοριάς. Μετά δίδαξε στο χωριό του. Το 1875 στάλθηκε με υποτροφία στην Αθήνα όπου φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου και έγινε ο πρώτος γυμνασιάρχης στο Ελληνικό γυμνάσιο Μοναστηρίου.

Το 1907 εξέδωσε το πόνημά του «Εκ συγκρίσεως της Σλαβοφανούς Μακεδονικής Γλώσσης προς την Ελληνικήν», το οποίο επανεξεδόθη το 1991…και βρίσκεται σε κυκλοφορία μέχρι σήμερα !

Παραθέτει πάνω από 4000 λέξεις, τις οποίες συγκρίνει με Ομηρικές και Λαϊκές, όπως ονομάζει την Νεοελληνική. Ισχυρίζεται ότι το γράμμα «μ» στο τέλος του πρώτου προσώπου των ρημάτων τοποθετήθηκε από τους Έλληνες καλόγερους για να πεισθούν πιο εύκολα οι Σλάβοι να ασπαστούν τον Χριστιανισμό.

Μερικές χαρακτηριστικές λέξεις εύκολα κατανοητές για έναν μη ειδικό δίνονται αμέσως παρακάτω:

Βήρ = οβηρός, χώρος συγκέντρωσης υδάτων

Αχούρ = αχυρώνας, στάβλος

Σίτο = σιτάρι

Αργκάτ = εργάτης

Φούρκα = φύρκος, αδράχτι

Μύλιμα = αλέθω, από το μύλος

Βόσκα = ψείρα, από το βοσκάς

Ράκα = χέρι, από δραξ

Ντρέν = δρυς

Κόσμα = κόμη, τρίχα

Γκλάβα – κεφαλή, από το Μακεδονικό κλεβή

Μάικα = μητέρα, από το μαία

Πλάτνο = πλατύ πανί, υφαντό.

Κολάι = ευκολία

Κάτσαμ = κάθομαι

Ντάρτσαμ = δωρίζω

Άραμ = άρω, οργώνω

Τρούπκα, ντούπκα = τρύπα

Ρασπείραμ = από το ρας = παρά και πειράομαι = καταλαβαίνω

Λιούλκα = λίκνο, κούνια

Μύσκα = μυς, ποντίκι

Πλέταμ = πλέττω, πλέκω

Πάρνταμ = πέρδομαι, πορδή

Νυβιάστα = νύμφη

Ντουρβάνα = (εκ ξύλου, εκ δρυός), ντρβάνι από το λεξικό της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας του Σταματόπουλου. Η ντουρβάνα είναι ένα ξύλινο δοχείο μικρής διαμέτρου, όπου τα παλιά χρόνια ανακάτωναν το γιαούρτι με κρύο νερό και το χτυπούσαν για να βγει το βούτυρο και το υπόλοιπο να γίνει αριάνι.

Μπάρα = αμπάρα, αποθηκευτικός χώρος. Η μπάρα είναι μεγάλος τεχνητός λάκος για συγκέντρωση νερού, που χρησιμεύει για το πότισμα των ζώων αλλά και για γεωργικές εργασίες (π.χ. στο φύτεμα του καπνού).

Το γράμμα «μ» στο τέλος του πρώτου προσώπου των ρημάτων που τα κάνει Σλαβοφανή, μπορεί να αφαιρεθεί και να έχει κανείς τον καθαρό Μακεδονικό τύπο. Διαπιστώνεται επίσης ότι το «ω», μετατρέπεται σε «α».

Οι τόνοι, ψιλή και δασεία, προφέρονται ως «j» και «h» της Λατινικής, δηλαδή της Δωρικής γραφής, σύμφωνα με τον Ολλανδό Ελληνιστή του 15ου αιώνα Έρασμο.

Στην Μακεδονική όμως η δασεία αντιστοιχεί στο «V», δηλαδή το βήτα της Αττικής διαλέκτου (δες το λήμμα «β» του λεξικού της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας του Σταματόπουλου). Έτσι η λέξη «εσπέρα» γίνεται «βέτσερα», που θα πει βραδινό φαγητό. Το «εγώ» γίνεται «για», το «έδω» που σημαίνει τρώγω γίνεται «γιάντα». Τα γράμματα «β», «δ», «ζ» κλπ προφέρονται ως «b», «d», «z»= τα. Έτσι η λέξη «ντάρτσαμ» προκύπτει από την λέξη «δωρίζω».

Όλα αυτά μπορεί να τα μελετήσει με μια διατριβή ένας γνήσιος Μακεδόνας μαζί με την μελέτη του Ομήρου και των Σλαβικών γλωσσών και να κάνει την σύγκριση. Ως γνωστόν, η Μακεδονική εμπεριέχει 1164 Ομηρικές έννοιες και από κάθε έννοια μπορούν να παραχθούν πολλές λέξεις.

Είχε δίκιο ο Μητροπολίτης του Νόβι Σαντ, όταν έλεγε ότι το 80% των Σερβικών λέξεων έχουν ρίζα Ελληνική.

Επομένως, ο κορμός της Μακεδονικής διαλέκτου, δηλαδή τα εντόπια, είναι Ελληνικός.

Κάποιοι να σταματήσουν να μιλούν για Σλαβόφωνους Μακεδόνες, αλλά να μιλούν για Ελληνόφωνους Σλάβους.

Η Νεοελληνική εμπεριέχει δεκαπέντε χιλιάδες Ιταλικές και πέντε χιλιάδες Τούρκικες λέξεις. Φούρνος, φαντάρος, πόρτα, φέτα, βόλτα, ρόμπα, νέτα, σκέτα, αντίο κλπ, είναι Ιταλικές λέξεις. Δηλαδή πρέπει να λέγεται Ιταλοελληνική;

Οι Βούλγαροι, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αφαιρούν τις Ελληνικές (δηλαδή της Μακεδονικής διαλέκτου) λέξεις και τις αντικαθιστούν με Σλάβικες. Δηλαδή αυτό που κάνει τώρα ο κ. Γκρουέφσκι και η Βουλγάρικη παρέα του.

Μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο και την διακήρυξη της Χάτι – Χουμαγιούμ (ευτυχής γραφή) το 1856, που προσαρμόστηκε στην συνθήκη των Παρισίων, ο Σουλτάνος παραχώρησε μεταρρυθμίσεις στους Χριστιανούς και από τότε αρχίζει ευνοϊκότερη πνευματική κίνηση μεταξύ των υπόδουλων Ελλήνων. Έτσι στην Μακεδονία, από τον Νέστο έως την Πίνδο, ιδρύονται σχολεία σχεδόν σε κάθε χωριό, Ελληνικά φυσικά. Οι γονείς όσων παιδιών πήγαιναν στο σχολείο φρόντιζαν για στέγη και διατροφή των δασκάλων. Δημιουργούνται επίσης και σχολαρχεία σε πολλές πόλεις και κωμοπόλεις.

Ο Τίτο είχε κάνει απογραφή των πληθυσμών στην περιοχή της Βαρντάρσκα… της νότια περιοχής της Γιουγκοσλαβίας.

Είχαν δηλώσει χονδρικά, εξακόσιες χιλιάδες Βούλγαροι, εξακόσιες χιλιάδες Αλβανοί, τριακόσιες χιλιάδες Σέρβοι και τετρακόσιες χιλιάδες Έλληνες.

Δηλαδή κανένας δεν δήλωσε Μακεδόνας σαν ξεχωριστή εθνότητα … το Ελληνικό κράτος σιωπά και οι απανταχού ανόητοι φλυαρούν !