Παραδοσιακό Χειμερινό Μεσοφόρι της Γρίβας !

Το Χειμερινό μεσοφόρι των γυναικών της Γρίβας, ήταν μια ζεστή και συνάμα πρακτική λύση εσωτερικής ένδυσης εργασίας στο σπίτι.
Η σχεδίαση, ύφανση, σύνθεση και συρραφή ενός τέτοιου καθημερινού ρούχου αποτελούσε έναν συνδυασμό  χρηστικότητας και ομορφιάς.

Η σχεδίαση του ήταν κλασσική και πρακτική. Μονόχρωμη συνήθως ύφανση, σε κόκκινο, μώβ ή σκούρο πράσινο χρώμα. Η τεχνοτροπία ήταν λιτή και χωρίς πολλά σχέδια.
Ήταν φτιαγμένο εξ ολοκλήρου σε αργαλειό, ως ύφασμα σε τόπι, με χοντρή  κλωστή και  πλάτος μισό πήχη (40 εκατ.) περίπου. Υπήρχε μία εσωτερική φόδρα από βαμβακερό ύφασμα ώστε να αποφεύγεται, το δυνατόν, η επαφή του δέρματος με το Μαλί.

Η επιλογή του πλάτους, βέβαια, ήταν ανάλογη του ύψους του φουστανιού. Συνήθως αποτελούνταν από 3 κομμάτια.

Τα κομμάτια στην συνέχεια ράβονταν μεταξύ τους και συνέθεταν το φουστάνι.

Στο άνω μέρος του μεσοφοριού γινόταν η κοπή του υφάσματος με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργηθούν τα κενά για τα χέρια και το λαιμό. Είχε από μία κόπιτσα στο ζωνάρι της μέση και στο κέντρο του λαιμού. Γινόταν δε προσθήκη περιλαίμιου για την αποφυγή τραβηγμάτων κλωστών από τα διάφορα περιδέραια του λαιμού.

 



  




Το κάτω μέρος αποτελούνταν από 2 κομμάτια υφάσματος, ραμμένα μεταξύ τους και είχε 1 τσέπη, αριστερά ή δεξιά.
Μια λωρίδα υφάσματος χρησιμοποιούνταν ως ζωνάρι το οποίο κάλυπτε την ένωση του άνω μέρους με το κάτω.
Τα 2 υφάσματα που χρησιμοποιούνταν για την δημιουργία του μεσοφοριού επιλέγονταν αναλόγως της υφής να χρησιμοποιηθούν στο άνω ή κάτω μέρους του ρούχου.
Η διαφορά πάχους της κλωστής  στην ύφανση δημιουργούσε ένα λεπτό άνω μέρος και ένα χοντρό και ζεστό κάτω μέρος.
Το κάτω μέρος του φουστανιού στολίζονταν με κέντημα, για λόγους ομορφιάς και επίδειξη δεξιοτεχνίας., αλλά και περιορισμού του ξεφτίσματος του από την τριβή στο έδαφος.


… επιμέλεια Χρήστος Αθ. Κόιος με την αμέριστη βοήθεια των μελών του Συλλόγου Γυναικών Γρίβας.