Έρωσθαι …

Είναι αυτή ακριβώς η εποχή που πρέπει να αποσυρθείς από την δράση των πραγμάτων και να αρχίσεις να αναλύεις τα γεγονότα όπως αυτά εξελίσσονται. Να κάνεις μιά αναδρομή στο παρελθόν ψάχνοντας τα πραγματικά αίτια της τραγωδία. Να κλείσεις τα διακοσμητικά μάτια του προσώπου σου και να ΔΕΙΣ.
Λένε ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται, αρκεί να μπορείς να την αναγνωρίσεις.

Πράγματι, η αρχική αποστολή του θεόρατου δημιουργήματος ήταν να μας θαμπώσει. Να μας εντυπωσιάσει. Έτσι κι έγινε. Κατόπιν έπρεπε να το παρουσιάσουν σαν το μεγαλύτερο επίτευγμα που έγινε ποτέ. Διέδωσαν ότι είναι το μεγαλύτερο πλοίο που φτιάχτηκε ποτέ. Κανείς δεν θα τους αμφισβητούσε, ούτε και θα ψάχναμε την αλήθεια, αρκεί να καταφέρνανε να μας εντάξουν σ΄ αυτό. Αφού το είπαν, έτσι θα είναι. Έπειτα εκτίναξαν την συμμετοχή μας προσθετικά, τεκμηριώνοντας έτσι το ψεύδος στα χείλη των πολλών. Είχαν ανίδεους και ευκολόπιστους πελάτες που θελαν, πάση θυσία να ταξιδέψουν στη Α΄ θέση. Στα άνετα δωμάτια, στα πλούσια σαλόνια στην Ελίτ. Βαλαν μέσα και τον καλύτερο καπετάνιο. Έμπειρο, πεπειραμένο με ωραίο παρουσιαστικό. Καλοδουλεμένη διαφήμιση, που την θυμάσαι από την μελωδία και μόνο. Έτσι γέμισαν το πλοίο με κόσμο. Όλους αυτούς που τώρα στον βωμό του Αβραάμ, κάπου εκεί στην Αυλίδα έμελε να θυσιαστούν, αλλά την γλυτώνουν, την τελευταία πάντα στιγμή … σ΄ ένα φαντασμαγορικό SHOW γεμάτο καπνό και μαγεία…για ένα πλοίο που δεν χρειάζεται άνεμο.

Κατόπιν ήρθε ο στόχος. Ο αποπροσανατολισμός. Πλεύση ρεκόρ στην γη της επαγγελίας. Γεμάτο ποτά, βόλτες στα καταστρώματα και ξάστερους ουρανούς. Θα ήσαστε κομμάτι της λαμπρής Ιστορίας που γράφεται.

Κομφετί και χαιρετούρες σε αγνώστους της προκυμαίας. Καλό μας Ταξίδι.
Ο άνεμος της ταχύτητας στην ανοιχτή θάλασσα, έμοιαζε με κακή διασκευή στο τραγούδι των Σειρήνων.
ΜΠΑΜ ! … πέσαμε σε παγόβουνο. Το πλοίο γέμισε νερά. Έχει πάρει κλίση και τελικά θα βουλιάξει στα σίγουρα. Οι είλωτες πρέπει να μείνουν κάτω. Οι υπεύθυνοι κινήθηκα γρήγορα και επαγγελματικά. Ο ήχος του επικείμενου τέλους είναι όμοιος με το κλείδωμα μιας πόρτας. Το κλάμα των μωρών αδιάφορο. Έτσι κλείδωσαν όλες τις πόρτες, μία-μία.

Η ορχήστρα όμως δεν θα σταματήσει να παίζει. Οι νότες θα παραμείνουν παντοτινές, γραμμένες εκεί ψηλά στα αστέρια, όποτε τα βλέπουν να τις σιγοτραγουδούν.

Όλα γνωστά με τον Τιτανικό. Όλα γνωστά με την τραγωδία !
Κανένα νέο από το … ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ;

... επιμέλεια Χρήστος Αθ. Κόιος